Onmogelijke Liefde (one direction)

114. Questions

Het is 02:00uur. We hebben met Niall afgesproken om het er vanavond niet meer over te hebben en zijn naar bed gegaan. Niall ligt te slapen en snurkt zachtjes. Hij heeft zijn armen niet om me heen, maar ondanks dat, heb ik een benauwd gevoel. Ik ben nu al een tijdje aan het staren naar het plafond. Steeds weer aan het denken of dit allemaal wel kan, of ik niet droom en dit allemaal maar gewoon een nachtmerrie is. Misschien kan ik elk moment wel wakker worden.

Maar nee. Het is geen nachtmerrie, en ik zal elk moment ook niet wakker worden. Ik slaap niet eens. Terwijl ik hier alles aan het overdenken ben, zitten mijn ouders te genieten in Spanje. Misschien zijn dat ook wel leugens. Misschien zijn ze bij me vandaan gegaan omdat ze wisten dat ik erachter zou komen.

Mijn gedachtes maken me gek. Ze veranderen constant. Het ene moment denk ik dat mijn ouders gelogen hebben, mijn hele leven lang, maar daarna voel ik spijt. Dat ik er zelfs maar aan kan denken dat mijn ouders me zoiets zouden aandoen. Ik wil huilen, maar ben daar zelfs te moe voor. Komt ervan als je de hele dag huilt.

Ik voel me zo leeg, terwijl ik helemaal niks zeker weet. Ik ben uitgeput, maar slapen lukt me nog steeds niet. Zuchtend slof ik naar de badkamer en zoek in de kastjes. Slaappillen. Ik haal er twee uit en neem ze in met een glas water. Langzaam loop ik weer terug naar het warme bed.

"Slaap je nog niet?" hoor ik Niall's schorre slaperige stem vragen.

"Ga ik nu doen."

Hij slaat zijn armen om me heen. Lanzaam voel ik hoe de pillen beginnen te werken en mijn oogleden zich sluiten. Eindelijk is het tijd om te slapen.

*In de ochtend*

Niall's p.o.v.

Ik word wakker door het gehuil van Rose. Ik kijk op de klok en zie dat het al 10:00uur is. Ik kijk naast me en zie Amber rustig slapen. Zonder haar wakker te maken, stap ik uit bed en loop naar Rose's kamer. Aan Rose's rode en betraande gezicht is duidelijk te zien dat ze al een tijdje huilt. Het verbaast me dat Amber niet wakker is geworden of iets heeft gemerkt. Ik til Rose op en maak haar rustig.

Met Rose in mijn armen loop ik naar beneden en maak ik wat te eten voor ons klaar. Algauw zit ze vol en wilt ze tekenfilms kijken. Ik doe zoals gevraagd en plaats haar op de bank. Als ik zeker weet dat Rose goed zit, loop ik weer terug naar boven. Amber is nog steeds niet wakker, en ik wil haar eigenlijk ook niet wakker maken. Ik besluit om alvast te douchen en loop naar de badkamer.

In de badkamer zie ik op de wasbak een potje met pillen staan. Ze lijken niet op Amber's medicijnen. Verbaasd pak ik het potje op en lees wat er staat. Slaappillen. Geschrokken ren ik terug naar de kamer en ga bij Amber staan. Ik pak haar vast bij haar schouders en schud haar hevig heen en weer. Als ze niet beweegt begin ik in paniek te raken.

"Niall, wat doe je?" vraagt ze terwijl ze lichtjes haar ogen opent.

"Die slaappillen, hoeveel heb je er van ingenomen?"

"Rustig, ik heb er maar twee gehad."

Ik adem diep uit en ga zitten op het bed. Langzaam gaat Amber overeind zitten en wrijft in haar ogen.

"Waarom heb je slaappillen ingenomen?"

"Omdat ik niet kon slapen, lijkt me vrij logisch," zegt ze.

"Ik schrok."

"Ja, dat merkte ik," zegt ze lachend. "Wat dacht je dat ik had gedaan? Een overdosis genomen?"

"Ik dacht eerlijk gezegd niks, ik was gewoon in paniek."

Ze slaat haar armen om me heen en trekt me tegen zich aan.

"Jij bent nog de enige die ik kan vertrouwen," fluistert ze zacht in mijn nek.