Onmogelijke Liefde (one direction)

84. Weekend

Ik haal Niall's armen voorzichtig van me af en glip uit bed. Ik maak een losse knot op mijn hoofd en kijk bij Rose. Ze kijkt om haar heen en glimlacht wanneer ze mij ziet. Vrolijk neem ik haar in mijn armen en draai haar in het rond.

Met Rose in mijn armen loop ik naar de slaapkamer waarin Niall en ik verblijven. Hij ligt op zijn rug met zijn armen naast zich. Voorzichtig leg ik Rose op zijn borst. Omdat ze amper haar hoofdje kan vasthouden, legt ze hem neer op Niall's borst. Het ziet er zo schattig uit! Snel maak ik een foto en stuur hem naar Miranda, mijn ouders en de jongens.

Niall wordt langzaam wakker door Roses kwijl dat op zijn gezicht valt.

"Jakkes," zegt hij als hij het nattige op zijn kin voelt.

Ik begin te lachen en wil Rose van Niall's borst halen, maar hij pakt mijn armen vast en trekt me naast zich. Niall slaat een arm om me heen en ik sla een arm om Rose. Zo blijven we een tijdje liggen. Zelfs Rose lijkt het fijn te vinden. Ik druk een kus op haar hoofd en sta dan op om te douchen.

Als ik de douche uit kom, zie ik dat Niall en Rose al weg zijn. Ik trek een broek en een simpel shirt aan met daarover een jasje.

Ik loop naar de woonkamer en zie dat Niall, Rose al heeft aangekleed. Hij drukt een kus op mijn lippen en geeft me Rose.

"Ik ben even douchen. Over 10 minuten ben ik terug," zegt hij.

Ik knik en loop naar buiten met Rose. Op blote voeten loop ik over het strand. Ik laat Rose op de grond staan en houd haar handen vast zodat ze niet valt. Als ik rechts van me kijk, zie ik een meisje dat een foto van ons maakt. Ik til Rose weer op en draai me volledig om naar het meisje. Ik trek een gekke bek en hoor het meisje lachen. Ze rent op ons af en kijkt naar Rose.

"Oh mijn god! Ik zie Rose Horan in het echt!" roept ze.

Ik glimlach naar haar als ze met de kleine handjes van Rose speelt. Ze kijkt weer naar me op en zegt: "Ik ben een grote fan van je en je bent mijn grote voorbeeld."

"Dank je. Hoe heet je?"

"Ik ben Emma."

Ik steek mijn hand uit.

"En ik ben Amber," zeg ik.

We worden verstoord door Niall die naar me roept.

"Amber! Komen jullie?" vraagt hij. Hij heeft geen shirt aan en staat bij de deur, wachtend op mijn antwoord.

"We komen."

"OH MIJN GOD. NIALL HORAN SHIRTLESS!" roept Emma dan.

Ik begin te lachen en neem afscheid van haar.

Als ik weer binnen ben, zit Niall nog steeds zonder shirt aan tafel.

"Ze zouden het je moeten verbieden om je shirtloos rond te laten lopen."

"Hmm, ben je jaloers?" vraagt hij duidelijk genietend.

"Nouja, ik ben niet jaloers, maar je kan er sommige mensen gek mee maken."

"Mensen ja?"

"Ja, onder andere ik."

Hij lacht zijn lach die ik zo leuk vind. Hij slaat zijn armen om ons heen en dan beginnen we met ontbijten.

Na het ontbijt lopen we naar wat kraampjes die wat verderop op het strand staan.

Ik zie hele leuke spulletjes en koop wat voor Miranda en de jongens als kerstcadeau.

We lopen weer terug over het strand.

"Er is een kermis, zullen we erheengaan?" vraagt Niall me.