Onmogelijke Liefde (one direction)

5. Dierentuin

Ik liep naar de keuken en gooide een pepermuntje in mijn mond. Ik had mijn tanden gepoetst, maar ik wou er gewoon zeker van zijn dat ik fris was. Ik liep naar het raam en zag plotseling Niall voor een auto staan. Huh, hoe was hij aan dit adres gekomen? Ik pakte mijn tas en liep de deur uit richting de liften.

Eenmaal buiten zag hij me en zwaaide naar mij. Ik liep rustig naar hem toe.

"Hee," zei ik.

"Hallo," zei hij.

En hij maakte de deur voor me open. Ik stapte in de auto en ging voorin zitten. Hij maakte de deur dicht en liep door naar de bestuurderskant waar hij zelf ging zitten. Hij maakte zijn gordel vast en startte de auto.

"Waar gaan we geen?" vroeg ik hem.

"Wat dacht je van de dierentuin?"

"De dierentuin klinkt top."

Ik keek hem aan en glimlachte.

Bij de ingang van de dierentuin kocht Niall wat eten voor dieren. We bekeken de dieren en gaven sommige wat te eten.

We hadden bijna alle dieren bekeken, op de olifanten na. Ik pakte het pakje pinda's en legde er een paar op mijn hand. Toen ik mijn hand uitstak kwam de olifant naar me toe. Ik legde de pinda's op de slurf. Het duurde maar een seconde en hij had ze al in zijn mond. Niall keek me even bedenkelijk aan.

"Waar denk je aan?" vraag ik hem.

"Ik heb zojuist een nieuwe verrassing voor je bedacht."

"Vertel het me."

"Verrassing," zegt hij.

Plotseling pakt hij mijn hand vast en lopen we richting de uitgang. Zijn hand is zo warm en zacht, en mijn hand past daar perfect in, denk ik bij mezelf. We zijn al bij de auto en we stappen allebei in.

Na een kwartiertje rijden kwamen we op een groot veld met een ingang. Niall liep naar de balie van het gebouw en zei: "Doe maar 2."

Ik keek hem vragend aan maar zei niks.

We liepen door naar een grote hal. Een vrouw kwam naar ons toe lopen met een zweep in haar hand.

"Hallo, ik ben Miranda," zei ze.

"Hallo, Ik ben Niall en dit is Amber," zei Niall.

"Jullie komen voor de olifanten?" vroeg ze.

"Ja dat klopt."

"Wacht," kwam ik tussenbeide, "wat gaan we hier doen met de olifanten?" vroeg ik.

"Op ze rijden natuurlijk," zei Miranda.

"Op ze rijden?!"

"Ja."

Na een halfuur had Niall me overtuigd dat de olifanten getemd waren en ons niks zouden doen. Ik werd geholpen door Miranda, die mij op de olifant liet zitten. Het voelde zo raar om erop te zitten, vooral die hoogte.

Na een tijdje zat ook Niall op een olifant.

Een olifant lijkt langzaam maar als je erop zit, voelt het best snel. Niall en ik hebben zo'n plezier dat we niet eens merken dat de tijd voorbij vliegt.

"Sorry, maar we gaan zo sluiten, het is al bijna 8 uur," zegt Miranda.

Niall wordt als eerste van het olifant geholpen. Terwijl Miranda me helpt om van de olifant af te komen, pakt Niall mijn hand vast voor ondersteuning. Nadat we Miranda hadden bedankt, liepen we hand in hand door naar de uitgang. Ik durfde mijn hand niet los te maken van die van Niall. We stapten weer in de auto, opweg naar mijn hotel.

"Ik vond het super vandaag Niall," zeg ik "echt bedankt voor alles."

"Ik vond het ook leuk, vooral met die olifanten."

We moeten allebei lachen.

"Ik denk dat het wel een tweede date waard is," zegt hij.

"Wat had je in gedachten?"

"Weet ik niet, bedenk jij maar."

"Wat dacht je van een picknick?" vraag ik hem.

"Prima, ik kan morgen."

"Oke, zullen we morgen 2 uur in mijn hotel afspreken?"

"Ja, dan kan ik wel, ik wil je graag beter leren kennen."

Ik glimlach en zeg: "Ik regel alles."

Hij knikt en ik merk dat we al voor mijn hotel staan. Ik doe de deur open maar wordt teruggetrokken. Niall kijkt me even aan en geeft me dan een kus op de wang. Ik glimlach weer en zeg: "Tot morgen."

*****************************************