Renksiz Hayaller

- Gelecek Bölümden -

Muhteşem bölümden kısa kesit

Yatağın üzerinde oturmuş ayaklarımı gergince sallıyorum.
İçeriden annemin 'hoşgeldiniz' deyişinden sevgili(!)görücülerimin geldiğini anlıyorum. Gören de kızını verecek sanacak. Anne Allah aşkına bu ne samimiyet! Gerginliğim bin kat daha artarken yanaklarımı şişirerek derince ofluyorum.
Komidinin üstünde titreyen telefonuma uzanıyorum.
"Efendim?"

"N'oldu geldiler mi?"

Saçlarımı parmaklarımla geri tarıyorum.
"Geldiler."diyorum sıkkınlıkla nefes alış verişi yaptıktan sonra.

"Bak! Yanlarına çıkmayacaksın hatta kapı arasından bile içeriyi gözetlemeyceksin tamam mı?"

Gözlerimi devirerek söylediklerine gülümsüyorum.
"Ya sen sevgilini mi kıskanıyorsun?"
Sırıttığını telefonun diğer ucundan hissediyorum.

"Kıskanırım tabii. Kimse benim sevgilime bakamaz!"

Aptal aptal sırıtarak sırtüstü yatağa uzanıyorum. Birazcık sataşsam fena olmaz.
"Ali, kahveler hazır, ben servis yapıp geliyorum.

"Selin." diyor imalı ses tonuyla.

"Bak iki sokak ötedeyim, dalarım, seni omuzumuza alır kaçırım. İlişme!"

Kısık kahkaha atarken Zeynep odaya giriyor,arkasından kapıyı yavaşça kapatarak.
Elimi ağzıma tutarak usulca fısıldıyorum.
"Seni seviyorum."
Cevabım anında geliyor.

"Sana bayılıyorum."

Telefonu kapatarak komidine bırakırken Zeynep meraklı gözlerle içeriyi işaret ediyor.
"Selin kim onlar? On beş tane adam var içeride resmen."
Şakaklarımı ovuyorum gerilerek.
"Görücü."
Boğazından bir kaç şaşkınlık nidası firar ederken yatağa zıplayarak beni dürtüklüyor.
"Oha! Güneş ablaya mı? Sana mı?"
Kafamı yüz üstü yastığa gömüyorum.
"Bana."diyorum boğuk çıkan sesimle.
Yastığı yüzümden çekerek ona bakmamı sağlarken, merakla kirpiklerini kırpıştırıyor.
"Kime istiyorlar mış?"
Gözlerimi deviriyorum suratımı asarak.
"Erdem'e."
Fal taşı gibi gözlerini sonuna kadar hayretle açıyor.
"Erdem? Şu kılkuyruk Erdem?" Sorusunu kafamı sallayarak cevaplıyorum.