Renksiz Hayaller

- Gelecek Bölümden -

Selin

Her şey o kadar üst üste gelmişti ki bu yıl üniversite sınavına girmemiştim.
Annem bu aralar fazla üstüme gittiğinden bu kararımı ters tepmeyip seneye çalışır girersin diye kestirip atmıştı.
Çalıştığımı da artık biliyordu, işe yeni başladığımı zannediyordu, okul olmadığı için bu meseleye de fazla tepki göstermemişti.
Durağa gitmek üzer yol alırken cüzdanımı aramak üzere çantamı karıştırmaya başlıyorum. Kafamı neredeyse çanatanın içine sokarak kendi kendime söylenirken kolumdan sertçe çekiliyorum.
Boş bulunduğum için çanta elimden kayarken boğuk çığlık nidası yükseliyor boğazımdan.
Kaşları çatık bir şekilde kolumu sıkan Erdem şaşırmama sebep olurken kurtarmak için çekiştiriyorum kolumu.
"N'apıyorsun sen? Bırak kolumu!"
İfadesinden ödün vermeyerek düz bir şekilde,
"Ali ile aranda ne var senin?"
Sorduğu soruyla afallıyorum bir süre. Nerden öyrenmişti ki!
"Y-yok bir şey, bırak kolumu!"diye bakışlarımı kaçırdığımda canımı daha da yakmak için kolumdaki parmaklarını sıklaştırıyor, hıncını almak istercesine.
"Sizi gördüm, Selin, yalan söyleme."
Bu sabahdan bahsediyordu muhtemelen.
Bir şey düşünür müş gibi duraksıyor, ardından kolumdaki parmaklarını çekiyor.
Kolumu hışımla çekerek yerdeki çantamı götürüyorum.
"Rahatsız mı ediyor seni?"
Kızgınlıkla gözlerine bakıyorum. Dün bir bu gün iki, sahibim miş gibi hesap sorması sinirlerime dokunuyor.
"Seni ilgilendirmez."
"Ne demek ilgilndirmez, sen benim sözlümsün!"
"Seni sevmediğimi söylemiştim!"diye sesimi yükseltiyorum.
"Ban süre ver, kendimi sana sevdireceğim demiştim."
Kafamı sağa sola sallıyorum.
"Sevemedim."