Renksiz Hayaller

AŞKTAN ÖTE - 37.Bölüm

Finale SON 2 bölüm...

Selin

Kederin çamuruna bulanmış ruhum, üzerindeki kurumuş balçıkları silkimiş gibi hafiflemiş, rahatlamıştı sevdiğim adamın kolları arasında.
O kadar mutluyum ki, hayali kanatlarım çoktan çıkmış, deli gibi çırpmaya başlamışdı bile.
Ona asla kavuşamamaktan, sıcak teninde yuva yapamamaktan o kadar çok korkmuştum ki...
Şu an yaşadıklarım rüya gibi geliyordu bana... hiç uyanmak istemediğim bir rüya.

Gömeliğinin ilk iki düğmesinin açıkta bıraktığı tenine bastırdığım burnumdan ciğerlerime çektiğim kokusu, damarımda akan kanı bile pıhıtlaştırıyordu. Huzur kokuyordu.
Bu aşktan da öte bir şeydi.

"Çok özlemişim be!"

Fısıldayarak havaya karışan sözleri yüzümü güldürdüğünde bir az daha yanaşıyorum göğüsüne.

"Ben de çok özledim." diye karşılık veriyorum mayışmış bir şekilde.

Saçlarıma kokulu öpücük kondurduğunda kolları arasından doğrularak Ali'ye dikiyorum bakışlarımı. Zihnimi kurcalayan şeylerden arınmam lazımdı.

"Sana bir şey soracağım. Ama bana doğruyu söyleyeceksin."

Merakla kirpiklerini kırpıştırıyor. Dilimle kuruyan dudaklarımı ıslatıyorum.

"Yasemin... Onunla aranızda bir şey oldu mu?"

"Yasemin?" diyor konunun ondan açılmasını beklemiyormuş gibi.

Kafamı hızla aşağı yukarı sallayarak kendimde açıklama gereği duyuyorum.

"New-York'ta rüya gibi zaman geçirmiş hatta beraber dönmüşsünüz ."

Parmaklarıyla yüzüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına sıkıştırarak orada oyalanmaya başlıyor.
Koyu mavi gözlerine sabitliyorum bakışlarımı bir cevap beklediğimi ima edercesine.

"Babasının Almanya ve New-York'ta iş yeri var, onu ziyarete gelmişti. Zaten ben de Yasemin'le hava alanında karşılaşmıştım. O kadar."

Afallıyorum bir an. Ben mi yanlış anlamıştım yoksa Yasemin mi yanlış anlamamı sağlamıştı? Yasemin'in her an fırsat kolladığını bilerek ona aptal gibi inanmam başlı başına Bir saçmalıktı zaten. Ama Ali'nin evine gelerek samimi pozlar sergilemeye çalışması da gözden kaçacak bir faktör değildi.

Kollarımı göğüsümde birleştirerek oturduğumuz banka yaslanıyorum homurdanarak.

"O zaman samimiyeti bayağı ilerletmişsiniz. Evine gelmeler, film izlemeler falan..."

Yanağıma sulu öpücük kondurarak beni yeniden göğüsüne bastırıyor.

"Artık Yasemin'i konuşmasak. Şu an senden başka kimse umrumda değil çünkü."

Beline doladığım kollarımı daha da sıklaştırarak yanağımı göğüsüne yaslıyorum.

"Filmi izlediniz mi peki?"

Parmak uçları saçlarım arasında narin narin gezinirken mırıldanıyor.

"DVD'im bozulmuştu."

Onların birlikte film izleyeceği düşüncesiyle boşuna kahrolduğum zamanı hatırlayarak içime su serpiliyor adeta.
Tepkisini ölçmek amacıyla sataşıyorum.

"Üzülmüşsündür sen şimdi."

Kısık kahkaha atıyor.

"İşime geldi."