Een meisje en haar (geheime) leven.

het bos huisje

Hoofdstuk 25

-Dylan-

Waarom was hij hiermee ingestemd? Oké, eigenlijk wist hij het antwoord al. Rosa had in gestemd. En natuurlijk was hij egoïstisch genoeg om Steven geen moment met Rosa alleen te willen laten. Nu rende hij met Rosa in zijn armen achter Steven aan. Steven keek naar een grote eik. Dylan volgde zijn blik. Ja hij had een glimp van het huisje opgevangen. Onmogelijk voor Rosa om te zien. Rosa hield hem stevig vast. Het was een fijn gevoel. Hij verhoogde zijn tempo waardoor hij Steven inhaalde en Rosa hem nog strakker vastgreep. Hij moest toe geven. Hij vond het fijn als Rosa hem vast had. Hij remde af en zette Rosa op de grond. Steven was er nu ook en ging langs hem staan.  Hij zag hoe Rosa vol verbazing naar het oude hutje staarde. Hij kon het niet helpen, hij moest glimlachen. Hoe ze daar zo stond... Het was grappig. Maar ook zeer schattig. Hij wist niet dat ze ook schattig kon zijn. Nnu wist hij dat dus wel. Hij draaide zijn hoofd naar Steven. Ook hij, keek naar Rosa...

-Rosa-

Het hutje zag er bijna magisch uit. Midden in het bos met het zwakke zonlicht dat door het dichte bladerdak viel. Het dak werd bedekt met een laag herfstkleure bladeren. Ja, het was al weer herfst. De tijd ging snel. Té snel als het haar vroeg. Dylan zette een stap naar voren en duwde tegen de deur. Krakend ging hij open en Rosa gluurde naar binnen. Het was precies zoals Steven geschreven had. Het kapotte raampje, de stoel, de plantjes... Voorzichtig zette ze een stap naar binnen. Ze veegde met haar voet over de houten vloer. Een laagje stof verdween en je kon de mooie plank zien waarvan de vloer gemaakt was. Ze keek rond. Daar, in de hoek. Ze huppelde er bijna heen. Ze pakte de bezem op en liep terug naar de plank die ze verder begon schoon te maken. Dylan en Steven keken haar aan alsof ze gek was. Ze negeerde hun blikken en ging verder met vegen. Na een tijdje kwam dylan voor haar staan en trok de bezem uit haar handen. Sneller dan snel veegde hij het hutje rond. Toen hij na een paar minuutjes de bezem weer wegzette kon ze de vloer goed zien. Ja, ze had gelijk gehad. De vloer was práchtig!

Word nog vervolgd. Sorry dat het zo'n kort stuk is maar ik heb het erg druk. Ik denk dat het wel even gaat duren voor ik het volgende hoofdstuk af heb maar ik zal mijn best doen en het zo snelmogelijk proberen te publiceren. :)