Een meisje en haar (geheime) leven.

Hutje

-Dylan-

We renden een uur aan een stuk door. Zo lang dat het nu al begon te schemeren. We besloten dat dit vergenoeg was voor vandaag. Waarschijnlijk zouden de psyco vrouwen nu wel aan het bijkomen zijn maar Drake bleef nog wel even voor pampus. En zonder Drake, tja, konden die vrouwen niets. Steven remde af en keek naar links. Ik volgde zijn blik en fronste mijn wenkbrauwen. Verderop stond er een klein hutje in het midden van een dichtbegroeid bos. Stil liepen we erheen en gluurde door de ramen. Er was niemand, het was compleet verlaten. En zo te zien was dat al zo voor een best lange tijd... Steven duwde tegen de deur die krakend open ging. Ik zette Rosa op de grond en samen volgden we Steven naar binnen.

-Rosa-

Ik stopte mijn verkleumde vingers; door de lange reis; in mijn zakken en keek het hutje rond. Het was niet zo groot en in een niet al te slechte staat. De oranje muren deden me denken aan onze eigen hut. De hut die we met zijn drieën hadden opgeknapt.. Ik zuchte en liet mezelf langs Steven op de grond zakken. Ik legde mijn hoofd tegen zijn flank en kroelde door zijn zachte vacht. Hij keek me aan en glimlachte zijn wolven glimlach. Ik glimlachte terug.

We hadden het gewoon gehaald.. We waren ontsnapt van Drake.. Dé Drake..

Ik keek naar Dylan. Hij had een kras op zijn arm maar verder zag hij er onbeschadigd uit. Ik zuchtte opgelucht en trok hem aan zijn arm naast me op de vloer. Hij keek even verbaasd maar liet het er verder bij zitten. Ik lachte en legde mijn benen op zijn schoot.
Zó, nu lag ik tenminste comfortabel...

-Steven-

Ik grinnikte zachtjes om Rosa haar actie terwijl ik met mijn poot een kras maakte in de vloer. Ik had toch niets beters te doen.... Ik keek naar Dylan die wrummelde aan Rosa haar schoen. Ik rolde met mijn ogen en schudde mijn kop. Dylan keek me vragend aan maar ik negeerde het. Het was nu gewoon het beste om Rosa's actie te volgen en te gaan slapen.. Ik legde mijn kop op mijn voorpoten en sloot mijn ogen..

Sorry voor dit korte stukje! Maar het is tenminste iets... School heeft volgens mij nog nooit zo veel huiswerk gegeven als de laatste tijd... :0  

Laat me weten wat je van dit korte stukje en de rest van het verhaal vond pleasse? Dat kan ik dan weer meenemen in de rest van het verhaal en de volgende delen :)

groetjes Sanne ^_^