Klunzige ik

2.4K 137 21
                                    

Hoofdstuk 6

Ik fiets met Dylan naar huis. De schooldag was voorbij gevlogen. Mijn hoofd zat vol met vragen. Dylan had mij gedragen. Waarom? Steven zat ook opeens in de klas. Waarom? Waarom Waarom... En waarom kreeg ik de problemen weer? Omdat Dylan en Steven zich niks van mijn reputatie aantrekken en gewoon bij mij zitten als vrienden loop ik nu dus voortaan met de twee knapste jongens van school door de gangen. De boze blikken zijn daardoor meer geworden. Die negeer ik gewoon zoals ik altijd heb gedaan. Het enigste probleem is dat nu ook Dylan en Steven de blikken krijgen omdat ze met mij omgaan. Ik probeerde het te verkomen maar helaas. Dat had niet gewerkt. We waren al bij mijn huis aangekomen. Ik zette mijn fiets in het schuurtje en zei tegen Dylan dat hij dat ook mocht doen. Dat deed hij en vervolgens liepen we samen naar binnen. Mijn moeder was de vaat aan het afwassen en wad verrast toen ze Dylan zag. Ik nam nooit vrienden mee... Mijn moeder stelde zich natuurlijk meteen netjes voor. Francisca van feijsck. Jup, mijn achternaam is moeilijk te spellen.

Ook Dylan stelde zich natuurlijk netjes voor. Aangezien de woonkamer en de keuken nog een rommeltje waren van mijn moeder haar kookclub stuurde ze ons naar boven. Fijn, zag hij meteen mijn kamer..  Mijn kamer was groen, blauw en zilver. Een echte tienerkamer noemde mijn moeder het. Urk..

Ik wist niet waarom maar ik was zenuwachtig dat hij mijn kamer zou zien. Gelukkig deed hij er niet moeilijk over. Toen we op mijn kamer kwamen plofte hij in de zitzak in de hoek. Ik zelf ging op mijn bed zitten. Ik wist niet zo goed hoe ik het gesprek moest beginnen dus wrummelde ik aan mijn haar en poetste mijn  bril. Dylan keek mijn kamer rond. Zijn blik bleef hangen bij mijn tekeningen.  Mooi, zei hij. Ik schonk hem een glimlach. Hij vroeg waarover ik het wilde hebben. Tja, ik had natuurlijk gevraagt of hij mee kwam naar mijn huis omdat ik hem wat wou vragen. Nu was dus het moment.

Ik besloot het maar gewoon te vragen. 'Was jij de gene die me droeg toen ik een zonnesteek had??' Hij trok zijn wenkbrauw op. 'Ja. 'Hij knikte. 'Dat was ik.' Fijn dat wist ik dan ook weer. Hé, hoe kende jij die Steven? Het was Dylan die het aan mij vroeg. Dat had ik toch al gezecht? Ik had hem ontmoet in het bos. 'Verder niets?' Dylan's vraag klonk een beetje argwanend. Nee, verder niets. Toen ik dat antwoorde zag ik de opluchting op zijn gezicht. Ik vond het vreemd maar zei er niets van. Mijn moeder kwam de trap op en zette een dienblad met koekjes en drinken op mijn bureau. We bedankten haar en toen ging ze weer weg. Ik pakte een glas drinken en ging weer zitten. Dylan pakte eerst een koekje. Toen ik mijn drinkn ophad stond ik op om mijn glas weer terug op het dienblad te zetten. Maar natuurlijk, (ik ben een kluns) struikelde ik. Ik landde op Dylan.

Auw. Sh*t. Altijd ik. Dylan lachtte. Ik bloosde. Ik wilde natuurlijk zo snelmogelijk opstaan. Dylan schudde zijn hoofd. Blijf maar zitten. Ik deed nog een poging om op te staan maar Dylan hield mij stevig vast. Hij was natuurlijk veel sterker als mij. Hé, laat mij los, klaagde ik. Ik weeg best veel weet je?? Vind je, vroeg hij. Ik vind je eigenlijk heel licht. Ik had het opgegeven en bleef rustig zitten op zijn schoot. Dylan pakte mijn arm vast. Ik zag nu pas dat er een bloederige schram op zat. Blijkbaar had ik hem in mijn val langs de muur geschaaft. Dylan haalde een zakdoek uit zijn zak en drukte hem op de schram. Nu word je hele zakdoek vies!! Reageerde ik snel. Ik wilde de zakdoek eraf halen maar hij bleef hem eropdrukken. Natuurlijk kreeg ik zijn hand nog geen centimeter bewogen. Ik was echt slap. Ik verloor met armpje drukken met twee handen van mijn vader zijn duim. Echt génant. Hoe ik die jongen in groep zeven een bloedneus had kunnen slaan was voor mij nog steeds een raadsel.




Als stukken of delen onduidelijk of niet leuk zijn. Zeg het dan a.u.b. Dan kan ik het verbeteren en er meer op gaan letten. elk commetaar zal meegenomen worden!! vergeet dus geen reactie te geven. alvast bedankt.

als je het wel leuk vind. VOTE haha

Een meisje en haar (geheime) leven.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu