Een meisje en haar (geheime) leven.

In het bos huisje 2

Hoofdstuk 25/2

-Steven-

Rosa stond vol bewondering naar de vloer te kijken. Hij gniffelde in zichzelf. Maar hij moest haar gelijk geven. De vloer wás prachtig! En nu hij in wolf vorm was zag hij elke groef die zich in de planken zat. Daar zag hij zelfs nog wat hars aan eenn plank kleven. Vervolgens richtte hij zijn blik weer op Dylan. Wat een uitslover. De vloer voor haar vegen. Haha, hilarisch. Hij liep naar Rosa toe en liet zich langs haar op de grond zakken. Daar bleef eens even lekker zitten.

-Rosa-

Nu ze de prachtige vloer gezien had richtte ze haar blik op de muur. De muren waren integendeel tot de vloer niet stoffig geworden. Ze streek er met haar hand overheen. De verf bladerde onder haar hand af. De muren zouden opnieuw geschilderd moeten worden. En het hutje zou opnieuw gemeubileerd moeten worden. Verder was hij nog in goede staat. Ze draaide zich om naar Steven en Dylan die naar haar aan het staren waren. Ze liet zich langs Steven opdegrond zakken. (Voorzichtig, ze wou haar nieuwe jurk niet stuk of vies maken) En keek naar boven. Dylan moest naar beneden kijken om haar blik te vangen. Ze keek nog een keer het hutje rond en vervolgens keek ze met haar liefste blik naar Dylan. Hij zuchtte, tilde haar op en rende weer aan. De verbaasde Steven achter latend. Voor zijn huis stopte hij en zette haar weer neer. Ga maar naar binnen wat anders aan doen. Er hangen kleren in de grote kast. Il ga ondertussen verf zoeken. Rosa knikte en liep naar de deur. Toen ze zich omdraaide was Dylan alweer weg. In de kast vond ze Een gemakkelijk t-shirt en een te groot vest. Waarschijnlijk van Dylan. Ook vomd ze een spijkerbroek. Ach wat, het zal wel goed zijn. Ze liep naar de badkamer en kleedde om. Toen ze buiten kwam stond Dylan al op haar te wachtten. Ze ging voor Dylan staan en sloeg haar armen om zijn nek. Hij tilde haar op. Ze voelde zijn warme adem in haar nek. Toen Dylan begon te rennen hield ze hem nog steviger vast. Om een of andere reden voelde het vertrouwd als Dylan haar vasthad...

-Dylan-

Toen Rosa in zíjn vest naar buiten kwam maakte zijn hart een sprongetje. Rosa liep op hem af en sloeg haar armen om zijn nek. Zijn adem stokte in zijn keel. Wil ze me zoenen? Die gedachte schoot heel snel door zijn hoofd. Daarna drong het pas tot hem door dat ze opgetild wilde worden. Dus tilde hij haar op. Toen hij begon te rennen verstevigde haar greep. Hij rook haar zoete geur. Ze was zo dichtbij...  Ze lag zo perfect in zijn armen dat het leekt alsiof het zo voor elkaar gemaakt was... Toen ze weer bij het hutje waren stond Steven

(in mensenvorm) te roeren in de blikken verf die Dylan eerder had gebracht. Rosa maakte zich los uit zijn armen en liep naar Steven. Ze bukte en keek op de etiketten van de blikken verf. Zacht mompelde ze: sinaasappel oranje en creme... Ze zei het zo zacht dat het amper hoorbaar was. Maar Dylan had nu eenmaal goede oren. Hij weet zeker dat Steven het ook duidelijk gehoordhad. Zo dicht als hij bij haar stond moest hij zelfs haar ademhaling kunnen horen. Hij hurkte langs Rosa neer en zei: Sorry, we hadden niet meer verf. Als je wil dat.... Hij kon zijn zin niet afmaken want Rosa stak haar hand naar hem op als teken dat hij moest stoppen met praten. Daarna stond ze op en liep het huisje binnen...

-Rosa-

Sinaasappel en creme... Hmmm. Ze keek nog eens goed rond. Ja, de muur met het gebroken raam werd creme. En de muur waar de stoel stond werd sinaasappel oranje. Ja, ze beelde het in. Ze kon het zien. Als ze het zo zou doen zou de ruimte openlijk, licht maar toch ook knus zijn. Ze wendde zich tot Dylan die haar had gevolgd. Ik weet het! Zei ze blij. Dylan glimlachte naar haar. Ow ja? Vroeg hij haar. Ze gaf hem als antwoord een knikje en een grote glimlach. Dylan zuchtte terwijl hij met zijn hoofd schudde en riep Steven. Nou ja, riep? Steven had aangezien hij weerwolf was een goed gehoor dus zei Dylan het op een normaal volume. Evenlater kwam Steven binnen met twee blikken verf. Waar wil je het hebben?! Zei hij met een grote grimas...

Heey... haha
De update van dit hoofdstuk ging snel maar ik weet niet hoelang het gaat duren tot het volgende.. want zoals ik al eerder zei: ik heb het druk.. :) please leave comments and votes. thank you. :D