Een meisje en haar (geheime) leven.

Vrouwen in badpakken

-Dylan-

Steven en ik liepen door de lange gangen van de trein. Het werd langzaam drukker. Niet echt heel raar. Over een uurtje waren we al bij de eindhalte. We moesten Rosa voor die tijd vinden... Zo niet, dan zouden we ze zo kwijt zijn tussen alle mensen op het station. Ik liep een leeg kamertje in. Toen Steven ook binnen was sloot ik de deur. Hij keek me vragend aan. Ik zuchtte. 'We moeten haar vinden Steven, als de trein stopt zijn we ze anders kwijt.' Steven knikte. Ik duwde het kaartje onder zijn neus. Ik wees op de kaart. 'Hier zijn we nu.' Ik verplaatste mijn vinger. 'En hier moeten we heen.' Steven bekeek de kaart aandachtig. Na een paar minuten knikte hij en keek hij weer naar mij. Ik pakte de kaart weer weg en stopte hem in mijn zak terug.

-Steven-

Samen met Dylan liep ik weer het kamertje uit. Ik volgde de weg van de kaart die ik in mijn hoofd had geprent. Ik sloeg een kleine gang in. Links af. Ik liep rustig voort. Achter mij hoorde ik oppeens veel kabaal. Het klonk als... een gevecht? Ik draaide me om. Een vrouw had haar benen om Dylan heen geklemd en deed haar best hem te bijten. Ze droeg een zelfde hoed als drake, hoge knal blauwe hakken, haar zwarte golvende haar onder de hoed uit en.... een zwart badpak?! Ik trok mijn boven lip op en gromde. Ze keek me aan en glimlachte. 'Rustig maar hondje. Jou tijd komt nog.' Ik draaide mijn kop. Wat bedoelde ze? Ik hoefde niet lang te wachten op antwoord. Een vrouw in de zelfde outfit doemde op voor mijn neus. Het enigste verschil was dat haar haar blond was. Ze klom op mijn rug. Ik probeerde haar van mijn rug af te gooien.  Makkelijker gezegt als gedaan. Ik schudde wild maar ze had me te stevig vast. Ik voelde een prik in mijn schouder. Ik draaide mijn kop naar boven en gromde luid. Ze gaf me een valse glimlach.  Ik hapte in haar richting. Ze ontweek hem makkelijk. Ze kriebelde met haar haar in mijn gezicht. Ik gromde. Haar haar stonk. Naar vampier... De vrouw sprong van mijn rug. Ik draaide me snel om. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik voelde me duizelig. Mijn beeld schommelde heen en weer. Er waren oppeens twee blonde vrouwen. Hoe kon dat nou weer? Het voelde alsof mijn hoofd gevuld werd met watten. Alle geluiden klonken ver weg. Ik draaide me langzaam naar Dylan toe. Ik zag dat twee zwartharige vrouwen teglijk een spuit in zijn arm zetten.  En toen wist ik wat er was gebeurt. In die spuit zat een of ander middeltje dat ons verdoofde, zorgde dat we dubbel zagen. Ik wankelde op mijn poten. Ik zakte in elkaar. Mijn lichaam voelde zwaar. Mijn oogleden sloten langzaam. Ik zag nog net dat Dylan verward en bezorgd mijn kant op keek...

Christmas update! Hope you liked it!    I wish everybody a merry x mas and a happy new year!

Sanne :)