DCL's Poem Compilation

Poem 15: Saad

Sa tanang tawo nga ako na kaila,
Ikaw ang labaw nga gi pili kay IMO man gi pa bati na di ko nimo pasakitan;
Nagdahom ako nga ang imong pagmahal dili mausab,
Apan karon ako ni hilak kay imuha na kong gitalikdan.

Sauna, maayo pa atong sabot nga sabay ta mueskwela,
Permi ko nimo ihatod ug sabay pod ta mag syesta;
Tabanganay permi sa pagbuhat ug projects ug assignments;
Ug sa hapon imo pod kong e hatod pauli.

Nagsaad ka nga permi kita rang duha ang mag uban;
Bisan pa sa kalisod ug labaw na sa kalipay;
Ana ka bawal magbulag bisan pa sila sigig singgit ug WALAY POREBER,
Bahala na basta kitang duha adunay  ALWAYS.

Tanan nimong saad akong gitipigan sa akong kasingkasing,
Kay kung ImO mang makalimtan, akong ipahinumdom
Tanang saad nga kanonay kita ra
Ang angay nga mag-uban hangtod sa hangtod.

Apan karon ako naghilak kay ikaw ni biya
Permi nako ginahunahuna kung asa ko nasayop
Kay sa akong pagkahibalo akoa mang gihatag ang tanan
Akong oras og pagmahal kanimo lang gi bobo.

Madawat man unta nako kung imo lang gipahibalo;
Unsaon man kay IMO mang gi solo;
Sa tinood sakit jud nga imo kong gi biyaan,
Pero ang mas sakit sa tanan, wa ko nimo gi ingnan nga sa langit na ta mag-abot.