Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 1: Επίδειξη ισχύος

-Ναταλία, δε θα το ξαναπώ! Ετοιμάσου να πάμε στην εκδήλωση! είπε έξαλλος ο Αλέξανδρος στη γυναίκα του. 

-Δε θέλω, χριστιανέ μου, να πάω στην εκδήλωση! Δε γουστάρω, πώς το λένε;;;;; του απάντησε στον ίδιο τόνο εκείνη.

Ο Αλέξανδρος την πλησίασε.Η κοπέλα τον κάρφωσε με το βλέμμα της και σούφρωσε τα χείλη της. Αυτό έκανε πάντα όταν ήταν θυμωμένη ή όταν πείσμωνε. Ο Αλέξανδρος ένιωσε, για μια στιγμή, ότι τα χάνει. Συνηθισμένος να του υποκλίνονται όλοι και να τον υπακούνε, του φαινόταν παράξενο που αυτή η κοπέλα δεν τον φοβόταν. Αυτό τον μαγνήτισε από την πρώτη στιγμή που την γνώρισε. Αυτή η δυναμικότητα που εξέπεμπε, τα τσαγανό κι ο τσαμπουκάς της ήταν αρκετά για να του κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Έτσι όπως είχε σουφρώσει τώρα τα χείλη της, ένιωσε μια ανίκητη επιθυμία να τα σκεπάσει με τα δικά του. Την πλησίασε περισσότερο και χάιδεψε το σβέρκο της. Χαμογέλασε όταν την ένιωσε να ανατριχιάζει. Τελικά, δεν της ήταν τόσο αδιάφορος όσο αυτή επέμενε...

-Αγάπη μου, δε σε ρωτάω αν θέλεις να έρθεις... Στο επιβάλλω! Είσαι η γυναίκα του Αλέξανδρου Βενέτη, Ναταλία, μήπως το ξέχασες;

-Γιατί, και να θέλω να το ξεχάσω, με αφήνεις;;; Συνεχώς μου το θυμίζεις!!!!! Λες και είμαι λάβαρο που εμπλουτίζει την πλούσια συλλογή σου!!! του πέταξε η κοπέλα.

-Ναταλία, μια φορά μιλάω... Είσαι η γυναίκα μου κι οφείλεις να παρευρεθείς στην εκδήλωση που θα γίνει προς τιμήν του άντρα σου! Τι θα πει ο κόσμος αν δεν εμφανιστείς;

-Ναι, βέβαια... Είναι κι ο κόσμος... Τι θα πει ο κύκλος σου... Πάντα αυτό σε ένοιαζε, Αλέξανδρε! Το τι θα πει ο κόσμος! Ποτέ σου δε νοιάστηκες για μένα, για το τι θέλω εγώ! Λοιπόν, για να τελειώνουμε... Στην εκδήλωση δεν έρχομαι! Αν θέλεις τόσο πολύ να έχεις συνοδό, διάλεξε μια από τις ερωμένες σου! Τόσες έχεις! του είπε αγανακτισμένη εκείνη.

Το πρόσωπο του Αλέξανδρου σκλήρυνε. Δεν είχε συνηθίσει να του μιλάει κανένας έτσι. Αυτή η κοπέλα που διάλεξε για γυναίκα του δεν υπολόγιζε ούτε τη δύναμη ούτε το όνομά του. Ήξερε ότι ήταν ξεροκέφαλη και πεισματάρα και πως τίποτα δεν την άλλαζε γνώμη αν πείσμωνε. Έφερε το πρόσωπό του κοντά στο δικά της και την κάρφωσε με το βλέμμα του.

-Μάλλον ξεχνάς γιατί με παντρεύτηκες, μωρό μου... Στην εκδήλωση θα έρθεις αλλιώς η αδερφούλα σου θα βρεθεί πίσω από τα κάγκελα της φυλακής... Εσύ αποφασίζεις... της είπε κι, αφού την φίλησε τρυφερά στα χείλη, εξαφανίστηκε.

Η Ναταλία ένιωσε δάκρυα θυμού να ανεβαίνουν στα μάτια της. Δεν τα άφησε, όμως, να τρέξουν. Ειχε υποσχεθεί στον εαυτό της να μην ξανακλάψει για αυτόν τον άντρα. Θα άντεχε... Λίγος καιρός έμεινε κι αυτός ο γάμος θα τελείωνε μια και καλή...

Παίδες, σας χαιρετώ!!!! Τι μου κάνετε;;;; Αυτή είναι η καινούρια μου ιστορία. Άφησα ένα μικρό πρώτο κεφάλαιο για δείγμα :) Πώς σας φαίνεται;;;;; Περιμένω τα σχόλιά σας!!!

Φιλάκια,

Demy