Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 12: Εσένα θέλω...

Ο Νίκος άρχισε να τρέχει πίσω από τη Ναταλία που είχε φύγει έξαλλη από το γραφείο του Αλέξανδρου. Με πόση ταχύτητα έτρεχε, τελοσπάντων;;; Δεν μπορούσε να την φτάσει με τίποτα! Βέβαια, δεν την αδικούσε κιόλας που έφυγε με αυτό τον τρόπο... Ήρθε η καημένη να του κάνει έκπληξη και τελικά την έκπληξη την της έκανε αυτός ο ηλίθιος... Τι του ήρθε να φωνάξει την Έλενα στο γραφείο του στα καλά καθούμενα;;; Δεν του έφτανε που απατούσε τη γυναίκα του κατ' εξακολούθηση με αυτήν, την κουβάλησε και στο γραφείο του πάνω που είπε ότι θα κάνει τα πάντα για να πείσει τη Ναταλία πως την αγαπάει; Δεν μπορούσε να τον καταλάβει...

-Ρε Ναταλίτσα, περίμενε... Μην τρέχεις...  Δεν μπορώ να σε προλάβω... της φώναξε λαχανιασμένος.

Η Ναταλία κοντοστάθηκε και τον περίμενε να έρθει κοντά της. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, ο Νίκος έφτασε κοντά της λαχανιασμένος.

-Αμάν, βρε Ναταλάκι... Φτερά έχεις στα πόδια σου; Δεν σε προλαβαίνω... σχολίασε προσπαθώντας να βρει την ανάσα του από το πολύ τρέξιμο.

-Να κόψεις το τσιγάρο για να μπορείς να με προλαβαίνεις άλλη φορά... του είπε εκείνη.

Ο Νίκος την κοίταξε και της χαμογέλασε. Σήκωσε το χέρι του και της χάιδεψε το μάγουλο.Η Ναταλία με κόπο προσπάθησε να κρατήσει τα δάκρυά της που ετοιμάζονταν να τρέξουν στα μάγουλά της. Ο Νίκος, βλέποντας την πάλη που γινόταν μέσα της, πόνεσε. Αυτή η κοπέλα ήταν τόσο γλυκιά και συμπαθητική που δεν της άξιζε να γίνεται κομμάτια κάθε φορά εξαιτίας του βλάκα του φίλου του.

-Ναταλίτσα, θες να πάμε σε καμιά καφετέρια να τα πούμε λίγο; Να ηρεμήσεις κιόλας;

-Όχι, Νίκο μου... Στο σπίτι θέλω να πάω... Στην καφετέρια μπορεί να μας δουν και δε θέλω να βρεθώ πρωτοσέλιδο σε καμιά κουτσομπολίστικη φυλλάδα... Άλλωστε, δεν αρμόζει στην εικόνα του φίλου σου μια άτακτη σύζυγος... είπε με πίκρα ανάμεικτη με ειρωνεία η Ναταλία.

Ο Νίκος έγνεψε καταφατικά και, λίγο αργότερα, βρέθηκαν στο υπερπολυτελές σπίτι του Αλέξανδρου να πίνουν καφέ καθισμένοι στο σαλόνι. Ο Νίκος ένιωθε φοβερά αμήχανος. Η κοπέλα υπέφερε τόσους μήνες σιωπηλά λόγω των απιστιών του άντρα της κι αυτός δεν έκανε τίποτα απολύτως για να την βοηθήσει. Παρόλο που δε συμφωνούσε με αυτά που έκανε ο Αλέξανδρος, τον βοηθούσε. Ήταν ο καλύτερός του φίλος κι ένιωθε καθήκον του να τον βοηθήσει.

-Συγγνώμη... της είπε αναπάντεχα.

-Γιατί μου ζητάς συγγνώμη; ρώτησε με απορία η Ναταλία. Ο άλλος με κερατώνει εσύ μου ζητάς συγγνώμη;