Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 43: Πόνος

Ο Αλέξανδρος άφησε ένα φιλί στο μέτωπο της γυναίκας του κι ετοιμάστηκε να καθίσει δίπλα της όταν άκουσε την πόρτα να ανοίγει απότομα.

-Γύρισες κιόλας, βρε Ολγάκι;; ρώτησε αμέριμνος.

-Όχι και Όλγα, Αλέξανδρε... άκουσε μια οικεία φωνή να του λέει.

Ένιωσε το κορμί του να τσιτώνεται στο άκουσμα της φωνής. Έστρεψε το σώμα του προς τα εκεί και τότε πάγωσε. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του σκλήρυναν και τα χείλη του έγιναν μια ευθεία γραμμή. Πλησίασε απειλητικά τον απρόσκλητο επισκέπτη και τον άρπαξε με δύναμη από το μπράτσο.

-Τι θέλεις εσύ εδώ;;; ρώτησε μέσα από τα δόντια του.

-Γιατί; Δε σου έλειψα; ρώτησε ειρωνικά.

-Λέγε τι θες!! είπε με συγκρατημένη οργή ο Αλέξανδρος.

-Έμαθα τα ευχάριστα και ήρθα να σε συγχαρώ...

-Ευχαριστώ... Και, τώρα δίνε του...

-Τς, τς, τς... Είσαι πολύ σκληρός μαζί μου, Αλέξανδρε... Δε θυμάσαι τι καλά που περνούσαμε οι δυο μας;;

Ο Αλέξανδρος ένιωσε τον θυμό να τον πνίγει. Έσφιξε τη λαβή του γύρω από το μπράτσο του επισκέπτη και τον ταρακούνησε.

-Σήκω και φύγε αυτή τη στιγμή από εδώ, γιατί δεν το έχω σε τίποτα να σε σπάσω στο ξύλο!!! είπε έξαλλος την ίδια ώρα που στο μυαλό του όρμησε μια οδυνηρή ανάμνηση...

--------------------------------------

Ένα χρόνο πριν - Νύχτα γάμου - Ένας μήνας μετά

Η Ναταλία βγήκε από την κουζίνα και προχώρησε απορημένη προς την πόρτα. Ποιος μπορεί να ήταν τέτοια ώρα; Ο Αλέξανδρος είχε κλειδιά, άρα αποκλείεται να χτυπούσε αυτός την πόρτα. Εξάλλου, είχε φύγει εδώ και ώρα για τη δουλειά του. Ανασήκωσε τους ώμους της και κατευθύνθηκε προς την κλειστή πόρτα. Άνοιξε χαμογελαστή την πόρτα αλλά το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη της όταν είδε την Έλενα να την κοιτάζει χαμογελώντας αυτάρεσκα και ανασηκώνοντας το φρύδι ειρωνικά.

-Βρε, βρε, τη Ναταλίτσα... Βλέπω αποφάσισες να γίνεις νοικοκυρά... της είπε ειρωνικά βλέποντάς την με την ποδιά της κουζίνας τυλιγμένη στη μέση της.

Η Ναταλία τα 'χασε προς στιγμή. Τι δουλειά είχε αυτή εδώ στο σπίτι της; Με ποιο δικαίωμα την επισκεπτόταν ένα μήνα μετά το γάμο της; Τι ήθελε; Εξαιτίας της είχε διαλυθεί κάθε ίχνος εμπιστοσύνης που είχε προς το πρόσωπο του Αλέξανδρου... Σκοπός της ήταν να μη γίνει αυτός ο γάμος... Αφού είδε ότι δεν τα κατάφερε, τι άλλο γύρευε πια; Ένιωσε τον θυμό να την κατακλύζει. Αυτή η γυναίκα ήταν διαβολική. Δεν την ήθελε στη ζωή της. Ίσιωσε το ανάστημά της και ετοιμάστηκε να την αντιμετωπίσει. Φόρεσε το ειρωνικό της χαμόγελο και την κοίταξε ατάραχη.