Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 42: Τι είναι αυτά που λες;

-Νίκο, είσαι ερωτευμένος μαζί της; Άκουσε την Κωνσταντίνα να τον ρωτάει με ζήλια.

Ο Νίκος έσμιξε τα φρύδια του απορημένος και την κοίταξε. Τα μάτια της ήταν πλημμυρισμένα από ζήλια και είχε σταυρώσει τα χέρια στο στήθος της. Χαμογέλασε κουνώντας το κεφάλι του και της χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο.

-Μπέμπα, τι λες; Την ρώτησε χαμογελώντας.

-Την αλήθεια! Είσαι ερωτευμένος με την αδερφή μου, έτσι δεν είναι;;; τον ρώτησε ξανά χωρίς να μπορέσει να συγκρατήσει τη ζήλια της.

Ο Νίκος την κοίταξε απορημένος και, έτσι ξαφνικά, ξέσπασε σε ένα βροντερό γέλιο. Η Κωνσταντίνα τον κοίταξε θυμωμένη και τον χτύπησε στον ώμο.

-Πού το βρίσκεις το αστείο, μου λες;; τον ρώτησε έξαλλη.

-Σε αυτά που λες, μικρή... Αφού είναι για γέλια... Είναι δυνατόν εγώ να είμαι ερωτευμένος με τη Ναταλίτσα; Την γυναίκα του καλύτερού μου φίλου;

-Γιατί, Νικολάκη;; Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες αυτά... του ειπε ειρωνικά. Αφού είσαι ερωτευμένος με την αδερφή μου και προσπαθείς να την χωρίσεις από τον καλύτερό σου φίλο... του είπε θυμωμένη στη συνέχεια.

-Μπέμπα, τι λες;;; την ρώτησε έκπληκτος ο Νίκος.

-Την αλήθεια!! Όλο κοντά στην αδερφή μου είσαι... Δε βγαίνεις ποτέ σου με καμία, είσαι συνεχώς στο σπίτι της... Τι πιο φυσικό;;;

-Έχεις τρελαθείς;;; Πώς μπορείς να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο για μένα;;;; Με ξέρεις τόσα χρόνια!! Πιστεύεις ότι θα μπορούσα να ερωτευτώ τη γυναίκα του καλύτερού μου φίλου;;; της είπε έξαλλος ο Νίκος βλέποντας πως η μικρή σοβαρολογούσε.

-Ε, τότε, γιατί δεν είσαι ποτέ με καμία;;; Γιατί δεν έχεις κάνει ούτε μία σχέση από τη μέρα που σε γνώρισα;;;

-Για κάτι το οποίο δεν πέρασε λεπτό από το μυαλό σου... Επειδή είμαι ερωτευμένος με κάποιαν που δεν μπορώ να έχω...

-Ούτε την αδερφή μου μπορείς να έχεις... Άρα...

-Άρα, τι, μπέμπα;;;

-Άρα, με αυτήν είσαι ερωτευμένος, Νίκο! Γι' αυτό και την περιτριγυρίζεις συνέχεια!!! Θες να είσαι συνεχώς κοντά της!! Του είπε και έστρεψε το βλέμμα της προς το παράθυρο.

Ο Νίκος ένιωσε τα μηνίγγια του να σφυροκοπάνε και το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι του. Τι στο καλό έλεγε αυτή η μικρή; Πώς ήταν δυνατόν να πιστεύει κάτι τέτοιο για εκείνον αλλά και για την αδερφή της; Ήταν σίγουρος πως αν έλεγε έστω και μία κουβέντα παραπάνω η μικρή, θα την χαστούκιζε... Γιατί ένα χέρι ξύλο το χρειαζόταν... Θολωμένος από το θυμό και νιώθοντας το άδικο να τον πνίγει, την άρπαξε από το μπράτσο και την ανάγκασε να γυρίσει προς το μέρος του.