Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 48: Εξόντωση

Ο Αποστόλης κοίταξε ειρωνικά τον Αλέξανδρο που τον κοιτούσε με θυμό και οργή. Πόσο του άρεσε που τον έβλεπε έτσι... Κάτι μέσα του χαιρόταν άγρια γι' αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε εξαιτίας μιας φωτογραφίας... Φαίνεται πως, πέρα από τον ίδιο, υπήρχαν κι άλλοι που ήθελαν να χωρίσουν το ευτυχισμένο ζεύγος. Μάλλον καμιά από τις χιλιάδες γκόμενες που είχε ο Αλέξανδρος στο παρελθόν... Υπήρχαν ορισμένες γυναίκες που ήταν στη φύση τους να κερδίζουν το αντικείμενο του πόθου τους με κάθε τίμημα... Κι όταν μια γυναίκα νιώσει ότι την έχεις παρατήσει για τα όμορφα μάτια κάποιας άλλης, γίνεται επικίνδυνη...

-Τι έγινε, Βενέτη;;; Έχασες τη μιλιά σου;;; Άρχισες να αμφιβάλλεις για την τιμιότητα της γλυκιάς σου γυναικούλας;;; τον ρώτησε ερειστικά.

-Σκάσε, ηλίθιε!!!! Ποτέ μου δε θα αμφέβαλλα για την ηθική της γυναίκας μου!!! του απάντησε πίσω ο Αλέξανδρος.

-Μήπως είναι καιρός να αρχίσεις να το κάνεις;;; τον ρώτησε ο Απόστολος. Από ό,τι φαίνεται στη φωτογραφία, η γυναικούλα σου καλοπερνάει... Μάλλον το έχει στο αίμα της να κουνιέται σε όποιο αρσενικό περνάει από δίπλα της...

-Πρόσεξε πώς μιλάς για τη γυναίκα μου, ηλίθιε!!! του είπε έξαλλος ο Αλέξανδρος. Η γυναίκα μου είναι το πιο ηθικό και το πιο τίμιο άτομο στον κόσμο!!! του αντιγύρισε στη συνέχεια.

-Αλήθεια;;; Δε φάνηκε κάτι τέτοιο όταν γεύτηκα τα χείλη της ούτε όταν ακούμπησα αυτό το θεσπέσιο κορμί και το έκανα δικό μου... του είπε χαμογελώντας ειρωνικά.

Ο Αλέξανδρος ένιωσε τον θυμό να τον πνίγει. Μια επιθυμία να τον πνίξει με τα ίδια του τα χέρια γεννήθηκε μέσα του. Αλλά, όχι... Δε θα του έκανε τη χάρη να γίνει φονιάς... Είχε γυναίκα και, σε λίγους μήνες, θα είχε κι ένα παιδί να μεγαλώσει... Πλησίασε τον Απόστολο και τον έπιασε από το γιακά. Πριν εκείνος προλάβει να αντιδράσει, σήκωσε το χέρι του και προσγείωσε την γροθιά του με δύναμη κατευθείαν στο μάτι του πρώην φίλου του. Εκείνος ζαλισμένος σωριάστηκε στο πάτωμα. Έκανε κίνηση να σηκωθεί αλλά μια δυνατότερη γροθιά του Αλέξανδρου τον ξάπλωσε τελείως στο πάτωμα. Στη συνέχεια, ο Αλέξανδρος όρμησε σαν μαινόμενος ταύρος πάνω στον Αποστόλη που αποτελούσε το κόκκινο πανί για εκείνον εκείνη τη στιγμή. Ήθελε όσο τίποτα άλλο να του κάνει τη μούρη κιμά. 

-Το παραδέχεσαι, λοιπόν;;; Εσύ ήσουν αυτός που τόλμησε να φιλήσει τη γυναίκα μου;;;; τον ρωτούσε έξαλλος σε κάθε γροθιά που του έδινε.