Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 50: Σύμμαχος

Ο Αλέξανδρος πάρκαρε το αμάξι του μπροστά από το σπίτι του και κατέβηκε φουριόζος. Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Ο χώρος είχε ακόμα το άρωμα της γυναίκας του. Αναστέναξε βαθιά. Πότε επιτέλους θα ζούσαν ήσυχοι κι ευτυχισμένοι;; Ο θυμός μέσα του ήταν τόσο μεγάλος που θα σκότωνε αυτή την τσούλα και τον άλλον τον μαλάκα που μπλέχτηκαν στη ζωή τους και την έκαναν άνω κάτω. Αν πάθαιναν κάτι η Ναταλία και το αγέννητο παιδί του, θα τους σκότωνε... Προς το παρόν, πρωταρχικός του σκοπός ήταν να εξαφανίσει αυτή την ηλίθια και ψευδή είδηση από κάθε εφημερίδα και κουτσομπολίστικη φυλλάδα. Μετά, θα τιμωρούσε τους ενόχους... Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του παντελονιού του και σχημάτισε έναν αριθμό.

-Παρακαλώ; ακούστηκε μια βαριά αντρική φωνή.

-Βενέτης εδώ... είπε ξερά ο Αλέξανδρος.

-Αλέξανδρε;; Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;; ρώτησε η αντρική φωνή.

-Κανόνισε να εξαφανιστεί αυτή η ηλίθια είδηση που αφορά τη γυναίκα μου και που κυκλοφορεί σε όλες τις εφημερίδες και τις φυλλάδες, αλλιώς δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει... είπε στον ίδιο τόνο ο Αλέξανδρος.

-Ξέρεις, δεν μπορώ να το κάνω αυτό... Έχουν ήδη γίνει ανάρπαστες όλες οι εφημερίδες... Αν βγάλω την είδηση, θα χάσω πολλά λεφτά...

-Μήπως προτιμάς να σταματήσω να διαφημίζω το περιοδικό σου;;;; Γιατί, ξέρεις... Αν το κάνω, το περιοδικό σου από ανάρπαστο θα γίνει ανακυκλώσιμο!!! τον απείλησε ο Αλέξανδρος.

Σιγή επικράτησε στην άλλη άκρη της γραμμής. Ο Αλέξανδρος ήξερε ότι η χάρη που ήθελε θα πραγματοποιούνταν πριν ακούσει τη θετική απάντηση του συνομιλητή του. Έκλεισε ευχαριστημένος το τηλέφωνο και κατευθύνθηκε στο μίνι μπαρ του σαλονιού. Πήρε ένα ποτήρι κι έβαλε ένα ποτό να πιει μπας και χαλαρώσει.  Όλα αυτά που του αποκαλύφθηκαν σήμερα, ήταν πάνω από τις δυνάμεις του. Μετά την αποκάλυψη του Απόστολου και την υπόσχεσή του ότι θα τον βοηθήσει, δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Δεν του είχε καμία εμπιστοσύνη πλέον. Γι' αυτό, θα τον παρακολουθούσε για να δει αν όντως είχε μετανιώσει ή συνέχιζε να συνεργάζεται με αυτή την οχιά την Έλενα. Κάτι μέσα του, του έλεγε ότι ο Αποστόλης θα τον μαχαίρωνε πισώπλατα. Αυτή η άμεση μεταμέλειά του τον έβαλε σε υποψίες. Ήταν χρόνια στον κόσμο της διαφήμισης και ήξερε να ζυγίζει καλά τους ανθρώπους. Μπορούσε να καταλάβει πότε κάποιος του έλεγε ψέματα ή όχι. Μόνο μια φορά ξεγελάστηκε... Εκείνο το βράδυ που πίστεψε τα λόγια του Μιχάλη...