Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 47: Καταστροφή...

Η κυρία Ντίνα γύρισε απορημένη και κοίταξε την εγγονή της που είχε χαμηλώσει το βλέμμα της αποφεύγοντας το δικό της. Μήπως, όντως είχε γεράσει κι είχε αρχίσει να παρακούει; Αποκλείεται η Ναταλία να ήταν ξανά έγκυος... Δε θα της έκρυβε κάτι τόσο σημαντικό... Από μικρή, της έλεγε τα πάντα... Τι είχε αλλάξει τώρα; Πρώτα της έκρυψε το γεγονός του βιασμού και της απιστίας του Αλέξανδρου και, τώρα, αυτό... Πόσα ακόμα πράγματα της έκρυβε;

-Ναταλία, τι είπες;;; την ρώτησε έκπληκτη.

-Τι είπα, γιαγιά; Είπα ότι έχω ένα παιδί μέσα στην κοιλιά μου το οποίο θέλω να μεγαλώσω ήσυχα... είπε κουρασμένη.

-Είπες και κάτι άλλο... Είπες ότι αρκετά τράβηξες με την πρώτη αποβολή... Ναταλία, ήσουν ξανά έγκυος;;;

Η ερώτησή της κυρίας Ντίνας έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο δωμάτιο. Τα βλέφαρα της Ναταλίας πετάρισαν ελαφρώς με το που άκουσε την ερώτηση που διατύπωσε η γιαγιά της. Το μυαλό της έτρεξε αμέσως πίσω, ένα χρόνο πριν... Εκείνη την καταραμένη μέρα που ο γιατρός της ανακοίνωσε ότι το αγέννητο παιδί της δε θα ερχόταν ποτέ στη ζωή...

---------------------------------

Ένα χρόνο πριν - Νύχτα γάμου - Ένας μήνας μετά

Η Ναταλία χάιδεψε την άδεια πλέον κοιλιά της. Λυγμοί άρχισαν να τραντάζουν το κορμί της. Δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι αυτό το μικρό πλασματάκι δε θα έβλεπε ποτέ το φως του ήλιου. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε χαθεί μια αθώα ψυχούλα εξαιτίας μιας ανόητης τσούλας που ήθελε να εισβάλει στη ζωή εκείνης και του άντρα της με το έτσι θέλω. Τα λόγια του γιατρού ακόμα ηχούσαν στα αυτιά της.

"Κυρία Βενέτη, λυπάμαι... Το παιδί που κουβαλούσατε δεν υπάρχει πια... Το χάσατε..." της είχε πει με λυπημένο ύφος.

Ένιωσε τα δάκρυα να τρέχουν καυτά στο χλωμό της πρόσωπο. Όλη της η ευτυχία ήταν αυτό το πλασματάκι που είχε μέσα της... Κι ας είχε προέλθει από βιασμό... Χάιδεψε ξανά την κοιλιά της και σκούπισε τα δάκρυά της.

-Μωράκι μου... Μακάρι να μπορούσα να σε φέρω στη ζωή... Θα ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο... Κι εσύ θα ήσουν το πιο όμορφο μωρό στον κόσμο... Γιατί θα έμοιαζες στον μπαμπά σου... ψιθύρισε.

Ξάφνου ένιωσε ένα χέρι να της χαϊδεύει τα μαλλιά και δύο χείλη να της αφήνουν ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο.

-Μωρό μου; άκουσε μια φωνή να της λέει τρυφερά.

Σήκωσε το βλέμμα της και είδε τον άντρα της, την Όλγα και τον Νίκο να την κοιτάνε συμπονετικά. Χαμογέλασε πικραμένα στον Νίκο και την Όλγα κι έστρεψε το πονεμένο βλέμμα της στον Αλέξανδρο, το οποίο έγινε αμέσως εχθρικό. Έσπρωξε το χέρι του με αηδία και τον κάρφωσε με το βλέμμα της.