Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 20: Χώρια...

-Μιχάλη, κάνε μου την χάρη και παράτα με ήσυχη! φώναξε έξαλλη η Ναταλία στο Μιχάλη.

-Όχι, μωρό μου... Σε θέλω όπως δε θέλησα καμία... Δεν πρόκειται να σε αφήσω να σε χαρεί αυτός ο βλάκας που ξενοπηδάει συνεχώς και...

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του. Ένα χέρι προσγειώθηκε με δύναμη στο πρόσωπό του κάνοντάς τον να παραπατήσει. Η Ναταλία χώθηκε τρομαγμένη στην αγκαλιά της Όλγας που βρέθηκε στη στιγμή κοντά της.

-Μη τολμήσεις να την αγγίξεις ξανά!!! είπε ο Αλέξανδρος και παρέσυρε τη Ναταλία μαζί του έξω.

Την γύρισε με δύναμη προς το μέρος του και, πριν προλάβει η κοπέλα να μιλήσει, τα χείλη του βρέθηκαν πάνω στα δικά της με δύναμη και τα συνέθλιψαν. Το φιλί του ήταν άγριο και βαθύ λες κι από αυτό εξαρτιόταν όλη η ζωή του. Ένιωσε τον ανδρισμό του να σκληραίνει αμέσως και, αυτομάτως, τα χέρια του άρχισαν να ταξιδεύουν στο κορμί της. Τραβήχτηκε και την κοίταξε ξέπνοος. Η κοπέλα τον κοιτούσε με την ανάσα της να βγαίνει κοφτή. Ετοιμάστηκε κάτι να του πει αλλά ένα νεύμα του την σταμάτησε. Χωρίς να της αφήσει οποιοδήποτε περιθώριο αντίδρασης, την τράβηξε από το χέρι και την οδήγησε στο αμάξι του. 

-Πάμε να φύγουμε από εδώ... της είπε φιλώντας αισθησιακά το λοβό του αυτιού της.

Εκείνη ανήμπορη να αντιδράσει έγνεψε καταφατικά και μπήκε μέσα στο αμάξι του, αφού πρώτα έστειλε μήνυμα στην Όλγα να μην ανησυχεί.

Λίγη ώρα αργότερα, βρέθηκαν στο σπίτι του Αλέξανδρου. Η Ναταλία άφησε το βλέμμα της να πλανηθεί στο χώρο. Δεν μπόρεσε να μη θαυμάσει τα καλόγουστα έπιπλα, την όμορφη διακόσμηση και την καλαισθησία του σπιτιού. Ξαφνικά, ένιωσε έναν ηλεκτρισμό να την διαπερνά. Στο δευτερόλεπτο, ένιωσε τα χείλη του να φιλούν απαλά το σβέρκο της και τα χέρια του να χαϊδεύουν τα μπράτσα της. Σε κάθε άγγιγμα και φιλί του, ένιωθε να ανατριχιάζει. Ένιωσε να την γυρίζει προς το μέρος του. Αμέσως, ένιωσε τα χείλη του να σκεπάζουν τα δικά της με πάθος. Τα χέρια του κατευθύνθηκαν προς το παντελόνι της κι ετοιμάστηκαν να το ξεκουμπώσουν όταν, ξαφνικά, η λογική την επισκέφτηκε και την έκανε να τον σπρώξει από πάνω της με δύναμη. 

Ο Αλέξανδρος την έψαξε με τα μάτια του. Την είδε να τον κοιτάζει με αμηχανία. Πάγωσε. Ήταν ολοφάνερο ότι η κοπέλα ήταν άπειρη και άβγαλτη κι αυτός είχε φροντίσει να κάνει φανερό το σκοπό που την είχε φέρει εδώ. Την πλησίασε και της χάιδεψε τρυφερά το μπράτσο. Εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της και τα μάγουλά της βάφτηκαν με ένα κατακόκκινο χρώμα.