Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 10: Εξομολόγηση

-Τι έκανε λέει;;;; ρώτησε έκπληκτη η Όλγα κοντεύοντας να πνιγεί με τον καφέ της.

-Σιγά, χριστιανή μου, θα πνιγείς!!!!! της είπε η  Ναταλία γελώντας.

-Με δουλεύεις;;;;; Εδώ έγιναν κοσμοϊστορικά γεγονότα!!!! Πώς να μην κάνω έτσι;;;;;

-Ηρέμησε, καλέ!!! Ούτε εγώ που με αφορούν άμεσα δεν κάνω έτσι! της είπε η Ναταλία και συνέχισε να γελάει.

Η Όλγα την κοίταξε με αγάπη. Αυτό το κορίτσι το αγαπούσε με όλη της την καρδιά. Ήταν η αδερφή που δεν είχε ποτέ της. Την γνώρισε πέντε χρόνια πριν όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα από τη Λευκορωσία για μια καλύτερη ζωή. Η τύχη ή η μοίρα την έφερε να δουλέψει στην ίδια καφετέρια που δούλευε και η Ναταλία. Συμπάθησε αμέσως αυτό το χαμογελαστό κορίτσι με τα πράσινα μάτια που, μόνο που το κοίταζες, καταλάβαινες ότι ήταν ο πιο καλοσυνάτος άνθρωπος πάνω στη γη. Ήταν η μόνη από τους υπόλοιπους εργαζόμενους που την δέχτηκε αμέσως και της άνοιξε την αγκαλιά της. Οι άλλοι την έβλεπαν με μισό μάτι επειδή ήταν αλλοδαπή, επειδή δεν ήξερε στην αρχή ελληνικά, επειδή ήταν ωραία γυναίκα και της την έπεφταν πολλοί άντρες... Τη Ναταλία, όμως, δεν την ένοιαζαν όλα αυτά... Άνοιξε αμέσως την αγκαλιά της και καλωσόρισε την Όλγα στην Ελλάδα και στην καφετέρια και την βοήθησε να μάθει κι ελληνικά. Όλα αυτά η Όλγα δεν τα ξέχασε ποτέ. Αγάπησε τη Ναταλία αμέσως. Όταν ήταν χαρούμενη, χαιρόταν κι αυτή κι όταν ήταν λυπημένη, ένιωθε την καρδιά της να σπάει σε χίλια κομμάτια. Γι' αυτό και τώρα που την έβλεπε να χαμογελάει μετά από τόσο καιρό, χάρηκε με την ψυχή της.

-Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω έτσι... της είπε τρυφερά. Ξέρεις πόσο καιρό έχω να σε δω να γελάς;

-Ξέρω... Από τη μέρα που παντρεύτηκα...

-Ακριβώς... Μόνο όταν είσαι με τη γιαγιά και την αδερφή σου, γελάς με την καρδιά σου... Αν όλο αυτό το γέλιο και το χαμόγελο στο προκάλεσε ο Αλέξανδρος, τότε πιστεύω πως αξίζει να του δώσεις άλλη μια ευκαιρία... της είπε η Όλγα.

-Δεν ξέρω, ρε Όλγα... Δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ ξανά... Με έχει πληγώσει τόσες πολλές φορές που έχω κουραστεί να τα προσπερνάω όλα...

-Σε καταλαβαίνω, ρε κορίτσι... Η πρώτη νύχτα του γάμου ήταν τραυματική για σένα... Κι η άμυνά σου είναι να τον αποφεύγεις και να του πηγαίνεις κόντρα συνέχεια... Συν του ότι τον έπιασες να σε απατάει με αυτή τη βλαμμένη μια μέρα πριν από το γάμο σας... Πώς να του συγχωρέσεις κάτι τέτοιο και να μπορέσεις να κοιμηθείς μαζί του ξανά;