Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 38: Θυμός

Τρία χρόνια πριν - Ένας μήνας μετά

Ο Αλέξανδρος πλησίασε τη Ναταλία που του είχε γυρισμένη την πλάτη της και την αγκάλιασε από τους ώμους. Τα χείλη του βυθίστηκαν στο σβέρκο της και το χέρι του άρχισε να χαϊδεύει απαλά το γυμνό της μπράτσο. Την ένιωσε να ανατριχιάζει από το άγγιγμά του. Χαμογέλασε πάνω στο σβέρκο της κι άρχισε να αφήνει φιλιά εκεί. Η Ναταλία ένιωσε να μουδιάζει ολόκληρη. Τα χείλη του Αλέξανδρου πάνω της ήταν μεθυστικά και την έκαναν να χάνει το μυαλό της. Ήταν σίγουρη πως αν δεν την κρατούσε από τους ώμους, θα σωριαζόταν κάτω...

-Σε θέλω... τον άκουσε να της λέει πάνω στο σβέρκο της.

Η ανάσα της βγήκε βαριά και το στήθος της άρχισε να ανεβοκατεβαίνει γρήγορα. Κι αυτή τον ήθελε. Πολύ... Αλλά, ο φόβος της πρώτης φοράς και η αμηχανία που διακατέχει όλες τις κοπέλες όταν είναι παρθένες, την κρατούσαν πίσω... Γύρισε και τον κοίταξε. Το καθάριο βλέμμα του, μέσα στο οποίο διαγραφόταν ολοκάθαρο ο πόθος του για εκείνην, έκανε τα μάγουλά της να φλογιστούν και να πάρουν ένα κατακόκκινο χρώμα. Χαμογέλασε αμήχανα και χαμήλωσε το βλέμμα της, αποφεύγοντας το δικό του που την έκαιγε σαν φωτιά... Εκείνος έβαλε τον αντίχειρά του στο πηγούνι της και της ανασήκωσε το κεφάλι αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει.

-Σε θέλω, μωρό μου... Σε θέλω πολύ... της είπε αισθησιακά.

-Αλέξανδρε, εγώ...

-Σςςςς... την διέκοψε ακουμπώντας το δάκτυλό του στα σαρκώδη χείλη της. Δε χρειάζεται να πεις τίποτα... Θα σε περιμένω μια ζωή, μάτια μου... Δε θα κάνω ποτέ κάτι χωρίς τη θέλησή σου... Θέλω απλά να με αφήσεις να είμαι δίπλα σου, κοντά σου... Θέλω να είμαστε μαζί.. Εσύ; Θέλεις να είσαι μαζί μου; Την ρώτησε με αγωνία.

Η κοπέλα τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μπλε μάτια του. Ήξερε πως το να είναι μαζί του ίσως να ήταν ένα ρίσκο αλλά ήξερε, επίσης, ότι μακριά του θα ένιωθε κενή και άδεια. Θα το ζούσε, λοιπόν, κι όπου έβγαζε...

-Ναι... Μόνο μαζί σου θέλω να είμαι... του απάντησε χωρίς δισταγμό.

Ο Αλέξανδρος χαμογέλασε και την έκλεισε στην αγκαλιά του. Τώρα πια ήξερε ότι θα ήταν ευτυχισμένος κι ολοκληρωμένος...

----------------------------

-Τι θέλεις εδώ, ρε αλήτη;;;; φώναξε έξαλλος ο Αλέξανδρος στο Μιχάλη που στεκόταν πίσω από την πόρτα.