Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 30: Μαζί σου...

Τρία χρόνια πριν – Ένας μήνας μετά – Σπίτι Αλέξανδρου

-Έχετε κοπέλα και σε μένα το παίζετε ερωτευμένος, κύριε Βενέτη... Θα μπορούσατε να μου το πείτε στα ίσια αυτό... του είπε θυμωμένη η Ναταλία.

-Ποιο;;; ρώτησε απορημένος ο Αλέξανδρος.

-Το ότι έχετε κοπέλα και απλά θέλετε να με ρίξετε στο κρεβάτι... Μάλλον σας ιντριγκάρει το γεγονός ότι θα είσαι ο πρώτος άντρας με τον οποίο θα κάνω έρωτα και...

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση της. Ένιωσε τα χείλη του Αλέξανδρου να σκεπάζουν τα δικά της με μια πείνα που δεν είχε ξανασυναντήσει ποτέ. Τον έσπρωξε για να ξεφύγει αλλά εκείνος την κρατούσε σφιχτά... Με όση δύναμη της απέμεινε, τον έσπρωξε και σήκωσε το χέρι της προσγειώνοντάς το με δύναμη πάνω στο μάγουλό του. Εκείνος, έπιασε το πονεμένο του μάγουλο και την κοίταξε. Είχε σουφρώσει τα χείλη της και είχε δέσει τα χέρια της κάτω από το στήθος της, μια κίνηση που το έκανε να φουσκώσει. Ένιωσε τον ανδρισμό του να ορθώνεται επικίνδυνα. Έτσι όπως την έβλεπε με σουφρωμένα χείλη, ένιωσε μια ακατανίκητη επιθυμία να την κλείσει στην αγκαλιά του και να σκεπάσει αυτά τα χείλη με τα δικά του. Η Ναταλία, διαβάζοντας την σκέψη του, του γύρισε την πλάτη και ετοιμάστηκε να φύγει. Δεν πρόλαβε... Ένα δυνατό χέρι την τράβηξε με φόρα και την κόλλησε πάνω στον τοίχο. Στη συνέχεια, ένιωσε δυο ζεστά χείλη να κατακτούν τα δικά της με θέρμη και πάθος... Ένα κορμί να κολλάει αισθησιακά πάνω στο δικό της, μη αφήνοντάς την να ανασάνει...

-Σε θέλω, μωρό μου... Θέλω να είμαι μαζί σου... Μόνο μαζί σου...

--------------------------------

Η Όλγα κοίταξε με αγάπη την Ναταλία που χαμογελούσε πλέον αληθινά. Ήταν φανερό πλέον ότι, μετά από όσα πέρασε η φιλενάδα της, θα μπορούσε επιτέλους να ζήσει ευτυχισμένη με τον άντρα και το παιδί της. Αυτό το μικρό πλασματάκι που βρισκόταν στην κοιλιά της Ναταλίας, ήταν ο καρπός ενός έρωτα... Ενός αληθινού έρωτα που όσα κι αν πέρασε κατάφερε να αντέξει και να βγει νικητής.

-Χαίρομαι πολύ για σένα, ρε κορίτσι... της είπε μετά από λίγο.

-Το ξέρω, Όλγα μου... είπε συγκινημένη η Ναταλία.

-Βαθιά μέσα μου το ήξερα ότι εσύ κι ο Αλέξανδρος θα καταφέρνατε να ξεπεράσετε όλα τα εμπόδια και θα ζούσατε ευτυχισμένοι...

-Το ξέρω... Ήσουν η μόνη που πίστεψε από την αρχή ότι ο Αλέξανδρος με αγαπάει αληθινά... Προτού γίνουν όλα αυτά μια μέρα πριν τον γάμο...