Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 29: Θέλεις να είσαι μαζί μου;

Τρία χρόνια πριν - Ένας μήνας μετά – Σπίτι Ναταλίας

Ο Αλέξανδρος, αγνοώντας τον κόσμο γύρω του, κάρφωσε τη Ναταλία με το βλέμμα του. Το σώμα του που είχε ξυπνήσει κι ο καβάλος του που ασφυκτιούσε τον έκαναν να διώχνει σταδιακά κάθε λογική και να αφήνει το πάθος του να κυριαρχεί. Πόσο πολύ ήθελε να την σφίξει στην αγκαλιά του και να της κάνει έρωτα. Έρωτα κι όχι σεξ... Με την Έλενα και όλες τις άλλες που πέρασαν από το κρεβάτι του έκανε άγριο και παθιασμένο σεξ. Με τη Ναταλία, όμως, θα έκανε έρωτα... Έναν έρωτα τρυφερό και παθιασμένο ταυτόχρονα... Ένας έρωτα που θα ένωνε όχι μόνο τα κορμιά αλλά και τις καρδιές τους...

-Πάμε να φύγουμε... ψιθύρισε στο αυτί της Ναταλίας κάνοντάς την να ανατριχιάσει.

Εκείνη τον κοίταξε με τα πράσινα μάτια της. Το μυαλό της, της έλεγε να τρέξει να κρυφτεί στη σιγουριά του σπιτιού της. Η καρδιά της, όμως, δεν μπορούσε να αγνοήσει το ερωτικό σκίρτημα που προκαλούσε στο κορμί της αυτός ο άντρας. Ήξερε πως τον είχε ερωτευτεί κι ας μην το παραδεχόταν ούτε στον ίδιο της τον εαυτό... Ο Αλέξανδρος ασκούσε πάνω της μια επιρροή που ξυπνούσε την καρδιά και το κορμί της...

-Πάμε... είπε ξεψυχισμένα και του έδωσε το χέρι της.

Ο Αλέξανδρος δεν περίμενε δεύτερη κουβέντα. Πήρε το χέρι της στο δικό του και την οδήγησε στο αμάξι του. Αρκετή ώρα αργότερα, βρέθηκαν στο σαλόνι του διακοσμημένου με γούστου σπιτιού του να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον. Η αμηχανία ήρθε να επισκεφθεί τη Ναταλία. Τι έκανε στο σπίτι αυτού του άντρα για δεύτερη φορά; Γιατί δεν μπορούσε να αποφύγει οποιοδήποτε κάλεσμά του; Αν σκοπός του ήταν απλά να περάσει την ώρα του και μετά να επιστρέψει στην κοπέλα του όπως η ίδια της είπε; Στο νου της ήρθαν τα λόγια εκείνης...

«Να περάσει την ώρα του θέλει, κοπελιά... Θα σε πηδήξει και θα φύγει... Έτσι κάτι πάντα... Κι εγώ όλα αυτά τα χρόνια το ανέχομαι γιατί τον αγαπάω... Αλλά, τέρμα... Δε θα συνεχίσω να εξευτελίζομαι άλλο... Αν θες το καλό σου, απομακρύνσου... Είσαι πολύ νέα και όμορφη για να παίξει μαζί σου ο σύντροφός μου...»

-Τι σκέφτεσαι;

Η σέξι και γοητευτική φωνή του Αλέξανδρου την έκαναν να αναπηδήσει από τη θέση της. Χαμένη στις σκέψεις της, είχε ξεχάσει προς στιγμή την παρουσία του. Γύρισε και τον κοίταξε. Την κοίταζε με εκείνο το λάγνο βλέμμα που έκανε την καρδιά της να σκιρτάει και να χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς.