Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 35: Μην κρύβεις την αλήθεια

Ένας χρόνος πριν - Νύχτα γάμου - Δύο βδομάδες μετά...

Η Ναταλία ένιωσε το άγγιγμα του Αλέξανδρου στον γυμνό της ώμο και ανατρίχιασε. Ένιωσε κάθε πόρο του κορμιού της να αναριγεί από το άγγιγμα του. Τα έβαλε με τον εαυτό της. Αυτός ο άντρας την είχε κάνει δική του με τη βία, την κατέκτησε άγρια και βίαια κι αυτή δεν μπορούσε να του αντισταθεί με τίποτα, γιατί ήταν βαθιά ερωτευμένη μαζί του... 

-Με θες, μωρό μου... Με θες όσο σε θέλω κι εγώ... Μην το αρνείσαι άλλο... Το σώμα σου φωνάζει πόσο πολύ με θέλει... της ψιθύρισε στο αυτί δαγκώνοντας αισθησιακά το λοβό του.

Η Ναταλία μάζεψε τα τελευταία αποθέματα της αντοχής της και τον έσπρωξε με δύναμη. Εκείνος την κοίταξε. Είχε σταυρώσει τα χέρια της κάτι που έκανε το στήθος της να φουσκώσει. Τα μάτια του έπεσαν πάνω στο γυμνό της στήθος που στεκόταν εκεί και τον προκαλούσε να το γευτεί ξανά. Δάγκωσε ασυναίσθητα το κάτω χείλος του και ανασήκωσε το φρύδι του, την ίδια στιγμή που ένιωθε τον καβάλο του να τον πιέζει αφόρητα. Έκανε ένα βήμα πιο κοντά της και την κάρφωσε με το βλέμμα του. Εκείνη, συνειδητοποιώντας ότι στεκόταν ημίγυμνη μπροστά του, χαμήλωσε το βλέμμα της και κοκκίνισε.

-Μην ντρέπεσαι, αγάπη μου... Δεν υπάρχει κάτι που δεν έχω δει... Μην ξεχνάς ότι σε έχω δει γυμνή... της είπε κολλώντας το σώμα του απάνω της.

Το δυνατό χαστούκι της τον έκανε να πισωπατήσει έκπληκτος. Έπιασε το μάγουλό του που τον πονούσε αφόρητα και την κοίταξε. Τα μάτια της είχαν στενέψει και τα χείλη της είχαν σουφρώσει. Πριν προλάβει εκείνος να αντιδράσει, του γύρισε την πλάτη της και ετοιμάστηκε να φύγει. Δεν πρόλαβε... Ο Αλέξανδρος βρέθηκε στο λεπτό κοντά της και, πριν προλάβει να κάνει οποιαδήποτε κίνηση, την άρπαξε από τα μπράτσα και την κόλλησε στον τοίχο, παγιδεύοντας τα χέρια της μέσα στα δικά του. 

-Δεν μπορείς να μου ξεφύγεις, μωρό μου... Στο ίδιο σπίτι ζούμε... Είμαστε παντρεμένοι, μην το ξεχνάς... της είπε ακουμπώντας ελαφρά τα χείλη της.

-Και να θέλω να το ξεχάσω, δε με αφήνεις... του απάντησε με κόπο η κοπέλα καθώς το να είναι τόσο κοντά του δεν την άφηνε να σχηματίσει μια πρόταση με ευκολία.

-Είσαι δική μου, Ναταλία... Μόνο δική μου... της είπε προτού φυλακίσει τα χείλη της μέσα στα δικά του.

----------------------------------------

Η κυρία Ντίνα πέρασε μέσα στο σπίτι της εγγονής της και την κοίταξε. Της χαμογελούσε αληθινά και φαινόταν πολύ ευτυχισμένη. Μήπως ο Μιχάλης της είχε πει ψέματα επειδή ήθελε να την χωρίσει από τον Αλέξανδρο; Όχι... Ο Μιχάλης μπορεί να ήταν φουλ ερωτευμένος με τη Ναταλία αλλά δε θα έφτανε ποτέ στο σημείο να πει ψέματα μόνο και μόνο για την αναστατώσει... Κι, όμως... Η Ναταλία φαινόταν τόσο ευτυχισμένη... Το βλέμμα της έπεσε πάνω στη φωτογραφία του γάμου της εγγονής της που στόλιζε το τραπεζάκι του σαλονιού. Δύο όμορφα πρόσωπα της χαμογελούσαν πίσω από το γυαλί. Δεν μπορεί η τόση ευτυχία να ήταν ένα ψέμα...