Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 5: Ναταλία

10 χρόνια πριν

-Κωνσταντίνα, έλα να φας, καρδούλα μου... φώναξε η δεκαεπτάχρονη Ναταλία στη μικρή αδερφή της. 

-Όχι, δε θέλω! Δε μου αρέσουν οι φακές! φώναξε με πείσμα η μικρή και σούφρωσε τα χειλάκια της.

Η Ναταλία την πλησίασε και της έπιασε τα χεράκια. άμα η μικρή πείσμωνε, κανένας δεν μπορούσε να της αλλάξει γνώμη. Ήταν αγύριστο κεφάλι όπως την ίδια.

-Κωνσταντίνα μου, τι έχουμε πει για το φαγητό; την ρώτησε τρυφερά.

-Ότι άλλα παιδάκια δεν έχουν να φάνε καθόλου κι εμείς που έχουμε, δεν μπορούμε να πετάμε το φαγητό επειδή δε μας αρέσει... είπε η μικρή και κατέβασε το ξανθό κεφαλάκι της.

-Είδες, μωρό μου; Σκέψου λίγο αυτά τα φτωχά παιδάκια που πεινάνε καθημερινά... Δεν είναι κρίμα να πετάξουμε το φαγητό μας τη στιγμή που πεινάνε τόσα παιδάκια στον κόσμο; την ξαναρώτησε τρυφερά.

-Δε γίνεται να τους στείλουμε τις φακές να τις φάνε κι εμείς να τηγανίσουμε μπιφτέκι με πατατούλες; ρώτησε η μικρή.

-Όχι, μωρό μου, δε γίνεται... Μέχρι να πάει το φαγητό στη χώρα τους, θα έχει χαλάσει... έλα τώρα να φας τις φακές και σου υπόσχομαι πως αύριο θα σου φτιάξω μπιφτέκι και πατατούλες που σου αρέσουν... της είπε χαμογελώντας.

Η μικρή χτύπησε χαρούμενα τα χεράκια της και έπεσε με ορμή στην αγκαλιά της αδερφής της. Η Ναταλία χάιδεψε τα ξανθά μαλλάκια της κι αναστέναξε. Από τότε που πέθαναν οι γονείς τους δύο χρόνια πριν σε τροχαίο, αυτή είχε αναλάβει τη φροντίδα της μικρής. Οι συγγενείς της επέμεναν να στείλουν το παιδί σε ορφανοτροφείο για να το αναλάβει κάποια άλλη οικογένεια αλλά η Ναταλία ήταν ανένδοτη. Δε θα άφηνε την αδερφή της να μεγαλώσει σε ίδρυμα τη στιγμή που μπορούσε να την αναλάβει η ίδια. Ευτυχώς η γιαγιά τους, η μητέρα του πατέρα τους, ανέλαβε τη φροντίδα και των δυο τους για να μπορέσει η Ναταλία να τελειώσει το σχολείο και, στη συνέχεια, το πανεπιστήμιο. Βέβαια, η Ναταλία βοηθούσε στην ανατροφή της μικρής με οποιονδήποτε τρόπο. Με το που τέλειωσε το σχολείο, έπιασε δουλειά σε καφετέρια για να μπορέσει να βοηθήσει τη γιαγιά της με τα έξοδά τους. Τη δουλειά στην καφετέρια συνέχισε να την έχει ακόμα κι όταν πήγαινε στο πανεπιστήμιο. Άδικα φώναζε η γιαγιά της να παρατήσει την καφετέρια και να ασχοληθεί με τις σπουδές και τα διαβάσματά της. Η Ναταλία δεν την άκουγε. Κατάφερε να συνδυάσει και δουλειά και σπουδές. Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της ότι θα έκανε τα πάντα για να μη λείψει τίποτα από την αδερφή της...