Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 9: Ποιος είσαι;

Ο Αλέξανδρος κοίταξε τη Ναταλία που είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του. Τόσους μήνες που είχε στερηθεί το κορμί της, ήταν βασανιστήριο γι' αυτόν. Την ήθελε απεγνωσμένα κάθε ώρα και στιγμή. Κάθε φορά που τον απέρριπτε, έπαιρνε τη φωτογραφία της αγκαλιά για να την νιώθει κοντά του. Σ' αυτήν βέβαια άφηνε να εννοηθεί ότι έτρεχε στις ερωμένες του.. Κι ας μην είχε αγγίξει άλλη γυναίκα από τη μέρα που την γνώρισε... Χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο και τα μαλλιά της γυναίκας του.

-Συγχώρεσέ με, αγάπη μου, για όλο αυτό τον πόνο που σου προκάλεσα... Συγνώμη που σε πλήγωσα εκείνο το βράδυ, που σε πλήγωσα την πρώτη νύχτα του γάμου μας...

Σαν χείμαρρος όρμησε στο μυαλό του η πρώτη νύχτα του γάμου τους και η πρώτη φορά της Ναταλίας. Ούτε αυτός ούτε η κοπέλα θα ξεχνούσαν ποτέ αυτή τη νύχτα...

----------------------------------------------------------------

1 χρόνο πριν - Πρώτη νύχτα γάμου

Ο Αλέξανδρος κοίταξε τη Ναταλία που τον κοιτούσε με θυμό ανάμεικτο με αμηχανία. Ήταν η πρώτη τους νύχτα αλλά ήταν φανερό ότι η κοπέλα δεν ήθελε να του παραδοθεί. Μετά από αυτό που είδαν χτες τα μάτια της, ήταν λογικό. Όμως κι αυτός είχε όλα τα δίκια με το μέρος του... Ο γκόμενός της του αποκάλυψε ότι εδώ και τρία χρόνια διατηρούσε παράλληλη σχέση μαζί του και πως σκοπός τους ήταν να τον παντρευτεί για να του πάρουν την περιουσία. Τα λόγια του ακόμα αντηχούσαν στα αυτιά του...

"Η Ναταλία σε δουλεύει, φίλε... Εδώ και πέντε χρόνια έχουμε δεσμό αλλά μας έφαγε η φτώχεια και η μιζέρια... Δε θα μπορούσα να της προσφέρω όλα όσα ήθελε... Γι' αυτό, όταν σε γνώρισε, σκεφτήκαμε να στο παίξει ερωτευμένη για να σε τυλίξει... Ξέραμε πως δε θα αντιστεκόσουν σε ένα τίμιο και αθώο κορίτσι... Ξέρει πολύ καλά να παίζει αυτό το ρόλο... Α... Παρεμπιπτόντως, είναι φωτιά και λαύρα στο κρεβάτι... Θα περάσεις πολύ καλά μαζί της... Καλά στέφανα..."

Έτσι όπως την έβλεπε αμήχανη, δεν μπορούσε να φανταστεί πως τόσα χρόνια τον δούλευε και κάποιος άλλος την είχε αγγίξει πριν από αυτόν ενώ η ίδια του είχε πει ότι ήταν παρθένα. Με χείλη σφιγμένα από το θυμό και την απογοήτευση, την πλησίασε. Ήθελε με κάθε τρόπο να σβήσει τον άλλον από μέσα της και να την τιμωρήσει για όλα αυτά τα ψέματα που του αράδιαζε τόσο καιρό...

-Μη με πλησιάζεις! Σε σιχαίνομαι! του είπε εκείνη.

Εκείνος την αγνόησε και την πλησίασε περισσότερο. Την κάρφωσε με το βλέμμα του το οποίο είχε σκουρύνει από τον πόθο που ένιωθε για αυτήν. Η Ναταλία, αν και φανερά αμήχανη, τον κοίταξε με θάρρος στα μάτια.