Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 8: Αγάπη

3 χρόνια πριν - Δύο βδομάδες μετά

-Αμάν, βρε Όλγα... Με έχεις πρήξει πια!!!! αναφώνησε απελπισμένη η Ναταλία στη φίλη της την ώρα που ετοιμάζονταν να σχολάσουν.

-Και καλά κάνω και σε πρήζω! Μωρή, στην πέφτει ολόκληρο μανάρι, έρχεται και σε βρίσκει στο χώρο εργασίας σου και σε φλερτάρει κι εσύ του μιλάς έτσι;;;; Δηλαδή, αυτό είναι ανήκουστο!!!! της είπε με ένταση η Όλγα.

-Μπα;; Και γιατί είναι ανήκουστο, παρακαλώ;;; Επειδή δε σαλιαρίζω μαζί του και να μας βλέπει το αφεντικό ή επειδή είναι ένας playboy που θέλει απλά να περάσει την ώρα του;;; της απάντησε πίσω η Ναταλία.

-Μα κι έτσι να είναι, εσένα τι σε νοιάζει;;; 24 χρονών κορίτσι κι ούτε σχέση δεν έχεις κάνει ακόμα... Άστον να σε πλησιάσει κι ό,τι ήθελε προκύψει... Αν θέλει να σου πετάξει τα μάτια έξω, άστον να το κάνει... Θα σου αρέσει, θα δεις...

-Ρε Όλγα, συγκεντρώσου λίγο... Το ξέρεις ότι εγώ δεν... ποτέ! Είναι δυνατόν να πιστεύεις πως θα κάτσω σε έναν άγνωστο μόνο και μόνο για να χάσω την παρθενιά μου;;;;

-Κούλαρε λίγο, ρε κορίτσι... Να τον γνωρίσεις σου είπα πρώτα και μετά το κάνεις μαζί του... Έτσι όπως τον κόβω αυτόν, θα είναι θηρίο ανήμερο!!! 

-Αμάν, ρε Όλγα... Η φαντασία σου οργιάζει...

-Το θέμα είναι να οργιάσει και καμιά άλλη, εκτός από τη φαντασία μου!!! της απάντησε η Όλγα.

-Πω, ρε Όλγα, σαν τη γιαγιά μου κάνεις... Έχει φαγωθεί να μου βρει γαμπρό... Με έχει τρελάνει να κάνω σχέση... Λες και της είπα ότι θέλω σώνει και καλά να αποκτήσω σύντροφο στα καλά καθούμενα! είπε αγανακτισμένη η Ναταλία.

-Δίκιο έχει η γυναίκα! Μωρή, μόνη σου θα μείνεις μια ζωή;;;

-Αν είναι να μπλέξω με κάποιον που θα με κάνει τάρανδο, τότε καλύτερα να μείνω μόνη μου για πάντα!!!! απάντησε με ένταση η Ναταλία.

Λόγια που ποτέ δεν εφάρμοσε... Πολύ αργότερα, θα καταλάβαινε πως όταν αγαπάς πολύ έναν άνθρωπο, ανέχεσαι τα πάντα για να είσαι κοντά του...

------------------------------------------------

Η Ναταλία κλώτσησε αγανακτισμένη τα σκεπάσματα και κάθισε στο κρεβάτι. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, ο άντρας της απουσίαζε. Λογικό. Βρισκόταν στο χώρο εργασίας του. Καλύτερα. Έτσι θα είχε την ησυχία της. Μετά από αυτό που συνέβη μεταξύ τους, δεν ήθελε να τον ξαναδεί. Όχι γιατί τον σιχαινόταν, όπως του είπε, αλλά γιατί φοβόταν... Φοβόταν τον εαυτό της... Φοβόταν πως δε θα μπορούσε να αντισταθεί σε αυτά τα μπλε μάτια, σε αυτά τα κατακόκκινα χείλη που άφηναν φωτιά πάνω στα δικά της... Θα του παραδινόταν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ήξερε πως αν έλεγε σε κάποιον πως τον ανεχόταν παρ' όλες τις απιστίες του θα την περνούσε για τρελή... Ο μοναδικός άνθρωπος που ήξερε για αυτή την κατάσταση ήταν η Όλγα. Η Όλγα, όμως, ποτέ δεν την θεώρησε ανόητη ή τρελή που έμενε ακόμα με έναν άντρα που την απατούσε συνέχεια... Αντίθετα, της υπενθύμιζε πως ο Αλέξανδρος την αγαπούσε πολύ και ήταν τρελός γι' αυτήν... Τώρα τι σόι αγάπη ήταν αυτή, δεν μπορούσε να καταλάβει... Έστρεψε το βλέμμα της στο κομοδίνο και κοίταξε το ρολόι. Η ώρα είχε πάει 2 τα ξημερώματα. Κι ο κύριος ακόμα να εμφανιστεί... Αναστέναξε λυπημένη. Μάλλον θα ήταν στην αγκαλιά κάποιας ερωμένης του να της χαρίζει χάδια και φιλιά. Σηκώθηκε από το κρεβάτι κι ετοιμάστηκε να κατευθυνθεί προς την κουζίνα, όταν άκουσε κλειδιά στην πόρτα και βήματα στις σκάλες. Χωρίς να χάσει καιρό, έκλεισε την πόρτα του δωματίου της κι στήθηκε πίσω από αυτήν.