Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 16: Συγγνώμη...

-Ναταλίτσα, άνοιξε τα μάτια σου, κορίτσι μου...

Η Ναταλία, στο άκουσμα αυτής της οικείας φωνής, άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε γύρω της. Πετάχτηκε πάνω ταραγμένη. Αυτό δεν ήταν το σπίτι της κι αυτό δεν ήταν το δωμάτιό της. Επεξεργάστηκε το χώρο γύρω της και συνειδητοποίησε ότι βρισκόταν στο πατρικό της κι ότι αυτή η γλυκιά φωνή ήταν της αγαπημένης της γιαγιάς.

-Γιαγιά; Τι κάνω εδώ; ρώτησε απορημένη.

-Ο Νίκος σε έφερε, παιδί μου... Από ό,τι μου είπε λιποθύμησες στην αγκαλιά του και σκέφτηκε να σε φέρει εδώ... Εγώ, βέβαια, του είπα πως ίσως θα ήταν καλύτερα να σε πάει στο σπίτι σου για να μην ανησυχεί ο άντρας σου αλλά ήταν ανένδοτος...

-Και τώρα πού είναι ο Νίκος; ξαναρώτησε η κοπέλα ψάχνοντας με τα μάτια της τον πολύ καλό της φίλο.

-Πήγε να φέρει το γιατρό, κορίτσι μου... Ανησύχησε που δεν είχες τις αισθήσεις σου κι έτρεξε αμέσως να βρει γιατρό...

-Μάλιστα...

-Τι έγινε, κορίτσι μου; Γιατί λιποθύμησες; Μήπως δεν τρέφεσαι καλά; ρώτησε όλο αγωνία η ηλικιωμένη γυναίκα.

-Μια χαρά τρώω γιαγιά, μην ανησυχείς... Απλά ζαλίστηκα...

-Ο Αλέξανδρος που είναι; 

-Σπίτι, υποθέτω... απάντησε με πίκρα το κορίτσι.

Η κυρία Ντίνα παρατήρησε την πίκρα που χρωμάτισε τη φωνή της εγγονής της και θορυβήθηκε. Τόσα χρόνια που ήταν μαζί με τον Αλέξανδρο, η Ναταλία ποτέ δε μίλησε με πίκρα. Άφηνε πάντα να εννοείται ότι ήταν ευτυχισμένη μαζί του. Κι όντως ήταν... Από τη μέρα που τον γνώρισε, η Ναταλία ήταν συνεχώς χαρούμενη, τραγουδούσε συνεχώς, πετούσε στα ουράνια, με άλλα λόγια... Τώρα, όμως, για πρώτη φορά από τη μέρα που τον γνώρισε, άφησε τη φωνή της να χρωματιστεί με πίκρα. Πλησίασε την εγγονή της και την αγκάλιασε από τους ώμους.

-Τι συμβαίνει, παιδί μου; Τσακώθηκες με τον άντρα σου; την ρώτησε με ενδιαφέρον.

Η Ναταλία την κοίταξε. Ήξερε πως η γιαγιά της μπορούσε να διαβάσει κάθε σκέψη της, γι' αυτό και δεν μπορούσε να της κρυφτεί. Ένα χρόνο τώρα είχε καταφέρει να κρύψει βαθιά μέσα της όλον αυτόν τον πόνο που ένιωθε, όλη αυτή την απογοήτευση για το γάμο της, όλο το θυμό που ένιωθε για τον άντρα της. Μόνο την αγάπη της για εκείνον δεν μπορούσε να κρύψει όσο κι αν τον προσπαθούσε... Από εκείνη τη νύχτα που έγιναν σύζυγοι και την έκανε δική του σχεδόν με το ζόρι, ένιωσε πως τίποτα δε θα ήταν ίδιο πια...