Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 26: Μείνε μακριά του

Τρία χρόνια πριν – Δύο βδομάδες μετά – Σπίτι Αλέξανδρου

-Ναταλία, θέλω να ξέρω; Αισθάνεσαι όπως εγώ; Ρώτησε με αγωνία ο Αλέξανδρος.

Από την απάντηση της κοπέλας εξαρτιόταν η ζωή του. Αν του έλεγε ναι, θα έκανε τα πάντα για να την κάνει ευτυχισμένη... Αν του έλεγε όχι, τότε αυτή η μία και μοναδική φορά που ένιωσε την καρδιά του να χτυπά δυνατά στους ρυθμούς του έρωτα, θα ήταν και η τελευταία...

Η Ναταλία χαμογέλασε του χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο. Ο Αλέξανδρος ένιωσε το σώμα του να ξυπνάει και τον ανδρισμό του να ορθώνεται. Κοίταξε την κοπέλα βαθιά μέσα στα μάτια και, πριν προλάβει εκείνη να αντιδράσει, κάλυψε τα χείλη της με τα δικά του με μια πείνα λες και εξαρτιόταν η ζωή του από αυτό. Το φιλί του άγριο και απαιτητικό, έκανε τα σώματά τους να ξυπνήσουν. Την σήκωσε στα χέρια του σαν πολύτιμο φορτίο και την εναπόθεσε απαλά στο κρεβάτι του, σκεπάζοντας το σώμα της με το δικό του. Τα χέρια του άρχισαν σαν τρελά να χαϊδεύουν κάθε σημείο του κορμιού της κάνοντάς την να ανατριχιάζει σε κάθε άγγιγμά του. Η λογική είχε εγκαταλείψει και τους δύο...

Ο Αλέξανδρος ένιωσε τον καβάλο του να τον πιέζει αφόρητα. Θεέ μου... Ήθελε να της κάνει έρωτα εδώ και τώρα... Δεν μπορούσε να κρατηθεί άλλο... Διώχνοντας από τη σκέψη του τη φωνή που του έλεγε ότι η Ναταλία ήταν μια κοπέλα άβγαλτη και αθώα, άφησε τα χέρια του να κατευθυνθούν προς την μπλούζα της και να την αφαιρέσουν με μια μόνο κίνηση. Την ίδια κατάληξη είχε το παντελόνι της αμέσως μετά. Αποχωρίστηκε τα χείλη της μόνο για μια στιγμή κι άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί στο ημίγυμνο κορμί της. Τα χέρια του άρχισαν να αφήνουν χάδια στη γυμνή σάρκα της που έκαιγε. Την κοίταξε ξανά μέσα στα μάτια προτού φυλακίσει τα χείλη της στα δικά του...

Ξαφνικά, ένιωσε να απαλλάσσεται από το βάρος του κορμιού της. Άνοιξε τα μάτια του και την είδε να φοράει βιαστικά τα ρούχα της έχοντάς του γυρισμένη την πλάτη. Χωρίς να χάσει καιρό την πλησίασε και την τράβηξε απαλά από το μπράτσο. Την ένιωσε να τσιτώνεται από το άγγιγμά του.

-Σε παρακαλώ, άφησέ με... είπε με ραγισμένη φωνή εκείνη χωρίς να γυρίσει να τον κοιτάξει.

-Ναταλία, κοίταξέ με, μωρό μου... την πρόσταξε απαλά.

-Σε παρακαλώ... Αυτό που έγινε ήταν λάθος και δεν πρέπει να ξαναγίνει... Εγώ... Εγώ...