Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 56: Σε συγχωρώ...

Σπίτι Αποστόλη - Λίγες ώρες πριν τον πυροβολισμό...

Ο Νίκος πάρκαρε προσεκτικά λίγα μέτρα από το πολυτελές σπίτι του Αποστόλη και περίμενε. Περίμενε μια αφορμή, ένα λόγο για να μπει στο σπίτι αυτού του καραγκιόζη που είχε αναστατώσει στα καλά καθούμενα τις ζωές του Αλέξανδρου και της Ναταλίας. Δεν μπορούσε να μπει έτσι απλά στο σπίτι του και να αρχίσει να ψάχνει για τυχόν στοιχεία που να τον ενοχοποιούσαν για απάτη. Σίγουρα, αυτός κοιμόταν μέσα... Πώς θα έμπαινε χωρίς να τον καταλάβει;;;; Θα του χτυπούσε τα κουδούνια και θα του έλεγε "Γεια σου, μπορώ να περάσω;;;";; Το πιο πιθανό θα ήταν να τον πετούσε έξω... Εκτός κι αν έκανε αυτό... Αλλά, με ποια αφορμή θα του έλεγε ότι ήρθε μέχρι εδώ;;; 

Αναστέναξε βαθιά. Δεν του ερχόταν καμιά ιδέα στο μυαλό. Κι είχε υποσχεθεί στον Αλέξανδρο πως θα τον βοηθούσε να κλείσει μέσα αυτόν τον τύπο... Είχε πάρει την πρωτοβουλία να ρωτήσει για το ποιόν του κατά τα άλλα εντιμότατου Απόστολου Αντωνόπουλου και, ομολογουμένως, είχε βγάλει λαβράκι... Ο τύπος χρησιμοποιούσε τα γραφεία της εταιρείας του για να συνευρίσκεται ερωτικά με διάφορες ανυποψίαστες κοπέλες που ερχόντουσαν κοντά του για δουλειά με απώτερο σκοπό του, να τις προωθεί σε διάφορους πλούσιους φίλους του που έπλητταν από τη βαρετή έγγαμη ζωή τους κι έψαχναν διέξοδο και διασκέδαση... Μόνο που δεν τολμούσε κανείς να τον ενοχοποιήσει, γιατί, όσες φορές κι αν του έστειλαν την αστυνομία, δε βρήκαν καμία απολύτως απόδειξη...

"Κάπου πρέπει να έχει αυτά τα έγγραφα και τις συμφωνίες που πουλάει κορίτσια... Δε γίνεται..." μονολόγησε.

Έψαξε τα τσιγάρα του. Τα είχε ανάγκη αυτή την ώρα. Τράβηξε ένα από το πακέτο και το άναψε. Η νικοτίνη που εισχώρησε στο αίμα του ένιωσε να τον χαλαρώνει και να του μουδιάζει τον εγκέφαλο. Τράβηξε ακόμα μια ρουφηξιά κι αναστέναξε. Το μυαλό του άρχισε να στροφάρει. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε να τον κάνει να βγει έξω από το σπίτι του. Πήρε το κινητό στα χέρια του και την κάλεσε.

-Έλα, μπέμπα... Χρειάζομαι τη βοήθειά σου... είπε μόλις εκείνη απάντησε.

------------------------

Η Κωνσταντίνα έβαλε το κινητό στην τσέπη της και κοίταξε τη Ναταλία. Η αγωνία και η ανησυχία ήταν ζωγραφισμένες στο όμορφο πρόσωπό της. Από την ώρα που το ασθενοφόρο έφερε τον Μιχάλη στο νοσοκομείο και τον μετέφεραν εσπευσμένα στο χειρουργείο, δεν είχε καταφέρει να ησυχάσει. Έκοβε βόλτες συνέχεια στον χώρο αναμονής. Πού και πού, έριχνε ματιές προς την είσοδο του χειρουργείου περιμένοντας μπας και φανεί κανένας γιατρός να την διαφωτίσει σχετικά με την υγεία του Μιχάλη.