Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 52: Μπελάδες

-Θα με συγχωρέσεις; ρώτησε ο Μιχάλης τη Ναταλία κρατώντας τα χέρια της στα δικά του.

Η Ναταλία τον κάρφωσε με το βλέμμα της. Όλα όσα πέρασε αυτόν τον έναν χρόνο, όρμηξαν να την πνίξουν... Η απιστία του Αλέξανδρου, ο βιασμός της μια μέρα μετά, η δυστυχία κι ο πόνος που ένιωθε κάθε φορά που εκείνος έλειπε αφήνοντας να νοηθεί ότι κατέφευγε στην πρόθυμη αγκαλιά μιας εκ των ερωμένων του, εμφανίστηκαν ξαφνικά απειλώντας να την πνίξουν. Κοίταξε τον Μιχάλη με απέχθεια και τράβηξε απότομα τα χέρια της από τα δικά του. 

-Ποτέ μου δε θα σε συγχωρέσω!!! του πέταξε. Πέρασα έναν χρόνο μέσα στη δυστυχία και τον πόνο, προσπαθώντας να ξεπεράσω εκείνο το βράδυ που με σημάδεψε! Πάλευα κάθε ώρα και στιγμή να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ευτυχισμένη μια και είχα παντρευτεί αυτόν που αγαπάω! Αλλά δεν τα κατάφερα!! Κι όλο αυτό εξαιτίας σου!!!! Μη μου ζητάς να σε συγχωρέσω, λοιπόν!!!! συνέχισε αγριεμένη.

Ο Αλέξανδρος την έσφιξε στην αγκαλιά του και την φίλησε τρυφερά στα μαλλιά. Δεν έπρεπε να ταράζεται για κανέναν λόγο.

-Μωρό μου, ηρέμησε... Μην ταράζεσαι... Σκέψου το παιδί που κουβαλάς μέσα στην κοιλιά σου... της είπε τρυφερά.

Εκείνη τον κοίταξε και κλείστηκε στην αγκαλιά του. Ένα κύμα ασφάλειας ένιωθε να την πλημμυρίζει. Όσο ήταν κοντά του, δεν κινδύνευε.

-Πες του να φύγει, Αλέξανδρε... Δε θέλω να τον ξαναδώ...

-Ναταλία... ακούστηκε η ραγισμένη φωνή του Μιχάλη.

-Φύγε!!!! του είπε ουρλιάζοντας.

Ο Αλέξανδρος του έριξε ένα απολογητικό βλέμμα και του έγνεψε να φύγει. Ο Μιχάλης κοίταξε στεναχωρημένος τη γυναίκα που αγαπούσε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

-Συγγνώμη... Για όλα... είπε προτού ανοίξει την πόρτα και φύγει.

Την ίδια ώρα, η Έλενα τεντωνόταν νωχελικά όπως ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Γύρισε και κοίταξε τον Απόστολο που κοιμόταν γυμνός δίπλα της. Ήταν ωραίος άντρας, δεν υπήρχε αμφιβολία γι' αυτό. Τα καστανά μαλλιά μαλλιά του έρχονταν σε αρμονία με το σταρένιο δέρμα του. Τα καστανά μάτια του που την έγδυναν κάθε φορά που την έβλεπαν, έκαναν το κορμί της α παίρνει φωτιά. Και τα χέρια του που έκαναν μαγικά πάνω στο κορμί της, της ανέβαζαν την λίμπιντο. Ήταν ένα θηρίο ανήμερο στο σεξ... Όχι, βέβαια, όπως ήταν ο Αλέξανδρος τότε που την πηδούσε μέρα παρά μέρα, αλλά εντάξει... Κι αυτός πηδούσε πολύ καλά... Χαμογέλασε. Έψαξε με τα μάτια της τα σημάδια που άφησε πάνω στο κορμί του. Ακόμα κι αν έσμιγε ξανά με τον Αλέξανδρο, ο Αποστόλης θα την ικανοποιούσε σεξουαλικά. Ήταν χαρισματικός εραστής.Όπως κι αυτός ο βλάκας ο Μιχάλης... Γι' αυτό άλλωστε και τον ανεχόταν τόσον καιρό. Έπρεπε, όμως, να τον εκδικηθεί τόσο που τόλμησε να σηκώσει χέρι πάνω της όσο και που λιποτάχτησε. Πώς, όμως, θα το κατάφερνε αυτό;;;