Καταιγίδα ο έρωτας...AUBGRBC

Κεφάλαιο 45: Όλα είναι ψέματα. . .

Η Κωνσταντίνα έσπρωξε απαλά τον Νίκο που συνέχιζε να αφήνει φωτιά πάνω στα χείλη της και τον κοίταξε. Τα σκούρα μπλε μάτια του είχαν γυαλίσει από τον πόθο και είχαν γίνει σχεδόν μαύρα. Το στήθος του ανεβοκατέβαινε από την έξαψη και τα χείλη του ειχαν πρηστεί από τα φλογερά φιλιά που αντάλλαξαν.

-Νίκο, τι είπες; ρώτησε έκπληκτη η κοπέλα.

Ο Νίκος την κοίταξε και χαμογέλασε. Ήταν λογική η έκπληξη της, μια και, τρία χρόνια τώρα, είχε αφήσει να εννοηθεί ότι την έβλεπε φιλικά λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας που έχουν. . . Σήκωσε το χέρι του και της χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο. Ήρθε ο καιρός να φανερώσει τα συναισθήματα του.

- Αυτό που άκουσες, μπέμπα... της είπε τρυφερά.

- Από πότε; ρώτησε ξανά το κορίτσι.

- Από εκείνη την πρώτη στιγμή που σε είδα. . .

- Και γιατί δεν είπες τίποτα; ρώτησε με παράπονο η Κωνσταντίνα.

- Γιατί ήσουν μόλις 14 κι εγώ 29... Πίστευα ότι δε θα με έβλεπες ποτέ διαφορετικά, γιατί ήμουν πολύ μεγάλος για σένα...

- Αυτό είναι ή μήπως επειδή ήθελες να κερδίσεις την καρδιά της αδερφούλας μου; τον ρώτησε με ζήλια ανάμεικτη με ειρωνεία.

Ο Νίκος την κοίταξε απορημένος. Δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε στο κεφάλι του αυτό το κορίτσι. Γιατί επέμενε να πιστεύει ότι ήταν ερωτευμένος με την αδερφή της; Τι είχε συμβεί;

- Μπέμπα, τι συμβαίνει; την ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του. Γιατί θεωρείς ότι εγώ είμαι ερωτευμένος με τη Ναταλία;

- Γιατί είσαι συνεχώς μες τα πόδια της, Νίκο! Δε βγαίνεις ποτέ με καμία, είσαι συνέχεια στο σπίτι της... Τι πιο φυσικό να σκεφτεί κανείς; τον ρώτησε με πείσμα.

Ο Νίκος κούνησε το κεφάλι του λυπημένος. Ό,τι κι αν έλεγε, ο,τι κι αν έκανε ήταν ανώφελο. Η μικρή συνέχιζε να πιστεύει αυτή τη βλακεία...

- Πες μου, τι θέλεις να κάνω για να σταματήσεις να σκέφτεσαι βλακείες... της είπε ξεφυσώντας κουρασμένα.

Η Κωνσταντίνα έσπρωξε το σώμα της κοντά στο δικό του και το κόλλησε αισθησιακά πάνω του. Τον άκουσε να παίρνει μια κοφτή ανάσα. Πλησίασε τα χείλη της κοντά στο αυτί του και τον ένιωσε να ανατριχιάζει.

- Κάνε μου έρωτα... του είπε ψιθυριστά.

Την ίδια ώρα ο Αλέξανδρος πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο του νοσοκομείου, σκεπτόμενος πιθανούς υπεύθυνους για αυτή την αισχρή είδηση. Έπρεπε πάση θυσία να εξαφανιστεί αυτήν την είδηση. Η γυναίκα του είχε ήδη περάσει πολλά εξαιτίας του, δε χρειαζόταν να ταραχτεί κι άλλο. Έχασαν ήδη ένα παιδί. Αν έχαναβ κι αυτό, ήταν σίγουρος πως η Ναταλία θα κατέρρεε... Τίποτα δε θα ήταν όπως παλιά... Ακριβώς όπως εκείνη τη μέρα που έχασαν το πρώτο τους παιδί...
- - - - - - - - - - -
Ένας χρόνος πριν - Νύχτα γάμου - Ένας μήνας μετά