"Seviyorum" deme bana. Küfürler savur, koksun ağzın ve hatta cam kırıkları doldur ağzına, çiğne, ağız diye bir şey kalmayana dek çiğne, "seviyorum" deme o ağızla...
Hata yap bir gün, düş bi'yerlerde, yuvarlan boylu boyunca en gizli düşmanlarının ayakları önüne, dizlerin kanasın ve gel bana. Gel ama "seviyorum" deme.
Belki de bütün yaralarını örtecek büyüklükteki yara bantlarını beğenmeyip yarasının kabuğunu koparmak pahasına yırtıp atıyor insanlar. Sonra "ben niye kanıyorum" diye soruyorlar, "ben niye kanıyorum başkalarına..."
Sen de kana, sen de sor, için cız etsin yarana her baktığında ve kan başkalarına. Kan ki kanasın hep yaran, bantlar düşsün sıra sıra ve kapanmasın o yara. Dizleri hiç kanamamış insanlar bilmezler yara bandının kudretini, bilmezler düşene el vermeyi. Ve kandırırlar, kanatırlar yine seni...
Düştük birbirimize, kanadık, yaralandı dizlerimiz. Ama sen kopardın ve gittin.
Yara bandındım ben senin.
"Ölüyorum" de, "seviyorum" deme bana.
Şimdi başkasının sardığı yaralı ağzınla bana yalan söylemeye kalkma...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜZLEŞME
Short Story"Bazı yaralar sâdıktır yarınlara..." Kaybedenlere yazıldı bu kitap, yarım kalanlara, eksik bırakılanlara, düşenlere, düşürülenlere, düşleri kırılan ama içinde bi'yerlerde hâlâ o deli çocuğu yaşatanlara; ve ölüme, koyu bir sitem gibi, e...
