Eylül'ün ağzından:Aslında bu gece verdiğim kararın tüm hayatımı etkileyecek bir karar olduğundan habersizdim.şunu söylemek daha doğru olur belki de.Bu gece aldığım karar sayesinde bu zamana kadar yaşadığım her şeyin yalan olduğunu bu karar sayesinde asıl hayatımı öğreneceğimi bilmeden bir yola çıktım. Artık aldığım kararı o kadına yani anneme söyleme zamanı gelmişti. Eylül=Anne seninle konuşmam gereken bir şey var. Annemle en son böyle konuştuğum da beni yetimhaneye bırakmıştı.Gözümün önünde canlandı her şey.Ama kararlıydım konuşacaktım.Annem hemen yanıma geldi ellerimi tuttu ellerimi tutmasıyla ellerimi çekmem bir oldu çünkü bu eller artık anne eli değildi eskisi gibi güven vermiyordu.Ne oldu yavrum ağrın mı var yorgun musun hemen yatağını yapabilirim dedi.Bunların hiçbiri değildi derdim.Zaten annem beni hiçbir zaman anlamamıştı.Aldığım kararı anlatmaya başladım. Ben artık burada yapamıyorum zaten başımıza ne geldiyse istanbula geldikten sonra geldi.Önce babam öldü sonra sen o pislikle evlendin sonra yetimhaneye bıraktın beni.Zaten ondan sonra hayatım hiç düzene girmedi.Gidelim buradan Köyümüze ya da ilçesine Büşra da bende egitimimizi orada tamamlarız zaten okullar kapanmak üzere.Ben bu şehir de nefes alamıyorum dedim bunları söylerken ikimiz de ağlamıştık.Bana itiraz etmeden kabul etti.Zaten bana bunları borçluydu.Ben bu şehirde gerçekten nefes alamıyordun artık. Kişisel eşyalarımızı topladık zaten bu evde çokta eşyam kalmamıstı.Odama gidip uyudum.Onlara yani kızlara hiçbir şeyden bahsetmeyecektim ve yarın okula son kez gidecektim.Yarın öğreneceğim şeylerden habersiz uykuya daldım..
