Eylül'ün ağzından
İpek hanım oyle söyleyince çok sevindik..Kızlarımızı bir kez daha hastanede bırakıp eve gittik..Artık her şey yoluna girmeye başlamıştı..Kendi evimize gitmek istedim..Serkanla konuşmaya karar verdim..
Eylül=Serkan
Serkan=Efendim canım
Eylül=Evimize gidelim mi artık
Serkan=Aşkım yapabilecek misin bunu
Eylül=Evet bak Ömrüm hastaneden çıkacak ben inanıyorum buna..Onu evimize getirmek istiyorum..Hazırlanıp gidelim.Evimizi temizleyelim..Yarın da hastaneye gidelim kızımızla ilgilenelim..Hem Ömür de gelecek yanımıza ben inanıyorum..
Serkan=Aşkım sana o kadar hayranım ki..Iyiki benim karımsın..Sen bizim için çok onemlisin..Biz senin sayende ayaktayız..Kızlarımız senin umutlarınla yaşadılar..Gidelim evimize..
Eylül=O zaman hazırlanalım
Serkan=Tamam sevgilim
Serkanla Eylül eşyalarını toplayıp odadan çıkarlar..
Cem=Ne oluyor bakalım niye topladınız eşyalarınızı
Serkan buruk bir şekilde gülümser
Serkan=Ee kardeşim sıkılmadınız mı bizden..gidelim dedik artık
Meral=Ya ne sıkılması kalın burada nereye gidiyorsunuz hem ömrüm de çıkacak hastaneden beraber bakarız burada
Eylül=Kızımızı evimize götürmek istiyoruz Canım..Eğer çıkarsa tabi..Gidip evi temizleyelim..Hem çıkınca siz bizde kalırsınız biraz da ben tek bakamam ki size ihtiyacım olacak
Kader=Kuzum siz nasıl istiyorsanız o zaman kalırız tabiki hem birlikte bakarız büyütürüz..
Eylül=Teşekkür ederim canım..Evinizi açtığınız için de teşekkürler bu arada..Rahatsız ettik sizi de..
Cem=Kızım sacmalama senin evin benim evim mi var ne rahatsızlığı
Serkan=Biz artık gidelim
Meral=Ee evi bu saatte tek başınıza mı temizleyeceksiniz bizde gelelim hep birlikte yaparız
Eylül=Yok kardeşim yorulmayın siz zaten geç oldu
Kader=Ya olsun hep birlikte bitiririz işte sabahta hastaneye gideriz..
Serkan=Yani bilmem ki siz bilirsiniz..
SERKAN'IN AĞZINDAN
Bu kadar mükemmel bir aileye sahip olmak..Gerçek ailemi tanımıyordum ama her zaman yanımda olan kardeşlerim vardı..Gercekten çok şanslıydım..Kızlarım da oradan çıkınca her sey daha güzel olacaktı..Bizimle birlikte kader meral cem ve mertte geldi..Gecenin bir yarısı evi temizlemeye başladık..Pencereleri açtık..Haziran ayı olduğu için hava güzeldi ama yan evlerde uyanık biri varsa bizi deli sanmıştır buna eminim..Ama umrumuzda değildi..4-5 aydan sonra evimize gelmiştik..Ömrüm'ün bize verdiği umutlar sayesinde..Minik bedeni aylarca yorgun düşsede toplamıstı kendini..Hastaneden çıkacaktı.Tabi önce doktor bizden emin olmak istedi..Ona bakabilir miyiz diye 2-3 gün hastanede kalacaktık..Son 5 aydır her gün hastane kapılarındaydık.Neredeyse tüm hastane tanımıştı bizi..Zaten Ömür ve Ömrüm'ün yanında olabilmek için staj yerimizi hocayla konuşup o hastaneye aldık.Özel durumdan dolayı kabul etti hocamız..Ama kızlarımızın bölümüne vermediler bizi..Hastanede "mucize ikizlerin anne-babası olarak biliniyorduk" Benim kızlarım herkes için mucize olmuştu..Herkesin ölmesini beklediği ama bizlere belli etmemeye çalıştıkları belliydi..Onun için onlara mucize ikizler adını vermişti herkes..Hep birlikte evi temizledikten sonra odalarımıza geçtik..Karımla beraber yine odamızdaydık sarılarak uyuduk..Sabaha çok az kalmıstı heyecanlıydık..İlk kez kızımıza dokunacaktık..Kokusunu içimize cekecektik..Onu incitmekten korkuyordum..Bunun korkusu başlamıştı şimdide..
