Dromenvanger

~ 2 ~

Wow, super dank voor alle leuke en lieve reacties op de update van gisteren! <3

Het harde gerinkel van de wekker zorgde ervoor dat ze in één klap rechtovereind in bed zat. 'Goedemorgen zeg,' mompelde ze tegen zichzelf terwijl ze haar mobieltje van het nachtkastje plukte om het geluid stop te zetten. Ze had er geen idee van gehad dat het geluid zo asociaal hard stond en ze wist wel zeker dat ze dat per ongeluk gedaan moest hebben.
Nu ze toch gelijk wakker was besloot ze dat ze niet nog voor vijf minuutjes terug ging liggen. Het was beter om de dag gelijk te beginnen.

Ondanks dat het laat was geworden die avond ervoor, en ze vandaag op de gewone tijd weer aan het werk moest, stond ze met een glimlach onder de douche. Eigenlijk wilde ze het helemaal niet aan zichzelf toegeven, bang dat het dan de rest van de dag van haar af zou stralen. Maar ze kon er niet om heen, afgelopen nacht zorgde er nou eenmaal voor dat ze straalde. Het voelde zo echt, zo realistisch dat ze bijna zou vergeten dat het alles behalve dat was geweest.

'Goedemorgen.' Werd Eva begroet toen ze gedoucht en aangekleed in de kelder verscheen. Ze trok haar riem goed strak aan terwijl ze van de laatste tree stapte. 'Lekker geslapen?' gelijk schoot haar hoofd rechtovereind en ze keek in het geamuseerde gezicht van haar collega.
'Hoezo?' direct schoot ze, onnodig, in de verdediging.
'Nou, ik vraag nog eens wat.' Wolfs lachte. 'Belangstelling heet zo iets Eef.'
'Oh ja, sorry. Goed geslapen hoor.' zei ze snel. Lichtelijk verward liep ze naar de koelkast, waar ze een pak yoghurt uithaalde en ze zocht servies en bestek bij elkaar. Ze had geen idee waarom ze ineens zo verward was, ze wist zelf ook echt wel dat hij helemaal niets wist van afgelopen nacht. Dat kon hij niet eens weten, hij was er niet bij geweest. Hij was er wel geweest, maar niet echt. Ze glimlachte om die verwarrende gedachten en ze snapte gelijk waarom ze even verward was.
'Geen eitje?' vroeg Wolfs terwijl hij dat voor zichzelf klaarmaakte.
'Nee hoor.' Een bakje yoghurt was voldoende voor haar op dit moment. Hij knipoogde naar haar en richtte zich weer op het fornuis. Ze voelde even kort maar vooral snel aan haar wangen en concludeerde dat daar niet veel aan de hand was. Tot haar grote opluchting.
In stilte at Eva haar ontbijtje op terwijl hij voor zichzelf een hele maaltijd klaarmaakte. Ze moest er niet aan denken, zo vroeg in de ochtend. Maar daar scheen hij nooit last van te hebben.
Toen hij bij haar aan tafel schoof keek ze op haar horloge. 'Je hebt nog acht minuten.' zei ze serieus.
'Smakelijk Wolfs, dankjewel Eef.' zei hij in zichzelf en ze glimlachte.
'Smakelijk Wolfs.' herhaalde ze en grijnzend keek hij haar aan.
'Dankjewel Eef.' herhaalde hij zichzelf en rustig begon hij met eten. Alsof hij nog alle tijd van de wereld had. Hoofdschuddend keek ze toe, maar een glimlach ontbrak niet. Dit was weer typisch zo'n ochtend als altijd.