Dromenvanger

~ 136 ~

De hele ochtend dacht Eva terug aan wat er eerder die ochtend in bed was gebeurd. Of beter gezegd, wat er vooral níet was gebeurd. Er was namelijk niets gebeurd. De stap was zo groot en ze had hem niet durven zetten. Wolfs blijkbaar ook niet, maar stiekem had ze het zo graag gewild.
Ze had gevraagd of hij haar weer mee achterop de motor wilde nemen, en dat had hij maar al te graag gedaan. En zo zaten ze weer op het zelfde stukje gras als de dag ervoor. Op het zelfde kleedje en met dezelfde hoeveelheid vragen en gedachten.
Het was rustgevend hier, en misschien was dit wel de beste plek om met elkaar te praten. Niets of niemand kon hen hier storen, ze werden nergens door afgeleid. 'Wolfs?' er was een vraag die sinds vanochtend bij haar bleef branden. Vragend werd ze aangekeken en onzeker vervolgde ze haar vraag. 'Waarom kuste je me niet vanmorgen?' Vroeg ze zachtjes terwijl ze op haar lip beet. Via haar ooghoek peilde ze zijn reactie. Hij sloeg zijn ogen neer en het bleef eventjes stil.
'Ik durfde niet.' Beantwoorde Wolfs haar vraag eerlijk en kwetsbaar. Stiekem glimlachte ze en hij keek langzaam weer op. 'Had je dat gewild?' vroeg hij voor de zekerheid en Eva knikte snel, voordat ze er over na kon denken en iets anders zou doen of zeggen dat dat ze eigenlijk wilde. 'Waarom kuste jij me niet?' Draaide hij de vraag om. Verlegen keek Eva op en net zo verlegen was zij dit keer degene die haar ogen neer sloeg.
'Ik durfde niet.' Herhaalde ze zijn woorden en ze keek weer op. Zijn blauwe ogen glinsterde en hij glimlachte. 'Had je dat gewild?' stelde ze hem dezelfde vraag met een twinkeling in haar ogen. Ondeugend en verlangend, dat kon hij er uit opmaken. Ook hij knikte als antwoord op deze vraag.
Lang hadden ze elkaar aan gekeken, het voelde intens en vertrouwd en dat overviel haar. 'Hé, Eef..' Wolfs streelde langs haar wang en hij veegde de enige traan die over haar wang rolde op. 'Waar denk je aan?' Vroeg hij zachtjes.
'Ik weet het niet zo goed.' Zei Eva eerlijk. 'Ik bedoel.. Hoe gaan we nu verder?'
'Ik weet het ook niet.. Ik bedoel.. Ik heb geen plan gemaakt, voordat ik het je vertelde.' Eva glimlachte.
'Niet eens..' zei ze quasi serieus en Wolfs schoot in de lach.
'Nee, niet eens. Mijn excuus.'
'Volgende keer maar doen dan. Dat zal het een stuk makkelijker maken.' Glimlachte ze.
'Wat mij betreft komt er geen volgende keer.' Glimlachte Wolfs en Eva schudde haar hoofd. Als het aan haar lag, kwam er ook geen volgende keer. 'Ik denk dat we gewoon moeten doen wat goed voelt, toch?' Vroeg hij, ietwat onzeker en Eva knikte nadenkend. 'Want.. we willen hetzelfde, toch?' Vroeg hij voor de zekerheid en opnieuw knikte Eva. Dit keer met een glimlach en een subtiele glinstering in haar ogen. Wolfs bedacht zich geen moment meer. Langzaam sloot hij zijn handen rond haar hals en hij trok haar dichter naar zich toe. Voorzichtig kuste hij haar lippen en Eva liet het gewillig toe. Ze trok zich aan hem op en duwde hem tegelijkertijd achterover, waardoor ze lachend bovenop hem viel omdat hij haar mee trok. Glimlachend beet ze op haar lip en ze boog naar hem toe. Opnieuw kuste ze elkaar, voorzichtig en intens. In het echt voelde het zoveel beter dan waar ze al die tijd van hadden gedroomd. Hun lippen paste perfect op elkaar, alsof ze voor elkaar waren gemaakt.