Dromenvanger

~ 109 ~

Na lang twijfelen klopte ze op zijn deur. Ze deed het snel, zodat ze zich niet meer kon bedenken. 'Ik ben wakker hoor Fleur.' Klonk zijn stem en voorzichtig duwde ze de deur open.
'Nee, ik ben het.' zei ze en ongemakkelijk bleef ze in de deuropening staan draaien.
'Hé, Eef.' Glimlachte Wolfs. Hij lag al in bed, natuurlijk lag hij in bed, het was al middernacht geweest. Maar hij sliep nog niet. Hij zette de leesbril van zijn neus en keek zijn partner vragend aan. 'Wat is er?' Eva dacht na over wat ze ging zeggen en uiteindelijk schudde ze haar hoofd.
'Niets. Ik wilde even welterusten zeggen.' Loog ze en Wolfs glimlachte.
'Dat had je daarstraks al gezegd.' hielp hij haar herinneren en betrapt keek ze hem aan.
'Oké. Slaap lekker dan.' Zei ze alsnog en ze wilde zich omdraaien en weggaan.
'Wacht nou even. Wat is er Eva?' Bijna onzeker keek Eva hem aan en ze twijfelde ontzettend aan zichzelf op dit moment.
'Ik kan gewoon niet slapen..' zei ze zachtjes en ze glimlachte flauw. 'Ik dacht, misschien ben jij nog wakker.' Wolfs glimlachte geruststellend.
'Dat ben ik.' Hij klopte op het matras, de kant die altijd leeg was. Twijfelend keek Eva hem aan en opnieuw klopte hij uitnodigend naast zich. 'Misschien helpt een boek lezen.' Glimlachte hij toen ze dichterbij kwam.
'Niet echt.' Bekende Eva. Dat had ze al geprobeerd. Langzaam en voorzichtig kroop ze onder de lakens en ze had zich nog nooit zo opgelaten en ongemakkelijk gevoeld als op dit moment. Wolfs glimlachte naar haar en ze glimlachte terug. Ze bleef op een veilige afstand liggen, want ondanks dat het ongemakkelijk voelde, vond ze het ook fijn. Dit was wat ze wilde, naast hem slapen. Bij hem liggen. 'Ik ben zo weer weg hoor.' zei ze verontschuldigend. 'Ik wil denk ik even niet alleen zijn.'
'Dat is niet erg. Je stoort me niet.' Zij stoorde hem nooit. Ergens was hij meer dan blij dat ze naar hem toe gekomen was. Hij had haar nooit uit zichzelf durven uitnodigen om bij hem te slapen. Hij wilde haar helpen, haar zorgen weg nemen, en misschien kon hij dat op deze manier wel doen. Door er gewoon voor haar te zijn. Zoals hij dat overdag ook was.
In stilte begon hij weer te lezen terwijl Eva naar hem keek. Hij deed alsof hij dat niet doorhad en zij deed alsof ze niet wist dat hij het wist.
'Wat lees je?' Vroeg Eva omdat ze de stilte te stil vond. Ze wilde zijn stem horen en luisteren naar de woorden die hij vertelde. En dat deed hij.
Alsof hij wist wat ze op dat moment wilde, vertelde hij precies waar het boek over ging. Hij vertelde alles wat hij al gelezen had en geïnteresseerd luisterde Eva. Terwijl ze zich verder in de lakens rolde sloot ze haar ogen en zonder dat ze het door had, viel ze in slaap.