Dromenvanger

~ 37 ~

Eva was het er niet mee eens geweest, maar na het werk had Wolfs haar meegenomen naar het café waar zijn dochter werkte. Hij moest haar zien, hij moest haar spreken. Hij had haar die ochtend over de telefoon gesproken om te horen of ze helemaal in orde was, maar hij zou zichzelf niet zijn als hij niet alsnog overbezorgd was.
Zijn partner vond dat hij beter naar huis kon gaan en uitzieken, maar hij voelde zich al een stuk beter dan eerder die middag. En hij wist dat hij zich nog beter zou voelen nadat hij zijn dochter in levende lijven had gezien.
Fleur was druk bezig met tafels schoonboenen toen ze de twee binnen zag komen. 'Wat gezellig!' zei ze vrolijk. 'Komen jullie eten? Of alleen wat drinken?'
'We komen eten.' Knikte haar vader. 'Waar wil je zitten?' Vroeg hij Eva en die haalde haar schouders op.
'Maakt niet uit.' Fleur wees hen het tafeltje aan die ze net had schoon gemaakt en haar vader knikte goedkeurend.
'Hoe is het met je lieverd?' vroeg Wolfs bezorgd aan zijn dochter en de jonge vrouw lachte.
'Toen je vanmorgen belde, was ik in orde. Toen je vanmiddag sms'te, was ik in orde. En nu, pap, ben ik nog stééds in orde.' Knikte ze serieus met een lichtelijke dramatische toon in haar stem. 'En jij?'
'Hij is ziek.' Zei Eva voordat Wolfs antwoord had kunnen geven.
'Ik ben niet ziek Eva.' Sprak hij haar woorden tegen.
'Hij voelt zich niet zo lekker.' Bleef zijn partner volhouden.
'Ja, je ziet er ook beetje bleek.' moest zijn dochter bekennen. 'Chocomel en een biertje alvast?' Deed ze een gok en er werd geknikt. Wolfs keek zijn dochter na en Eva schudde glimlachend haar hoofd.
'Heeft ze een nieuw vriendje ofzo?'
'Hoezo?'
'Omdat je zo achterlijk bezorgd bent. Meestal heeft ze dan een vriendje.' Zei Eva wijs. Het was duidelijk dat ze hem langer dan vandaag kende.
'Nou ik hoop het niet.' Bromde haar partner. Dat moest er niet nog eens bijkomen. Grinnikend keek Eva hem aan. 'Ja wat?'
'Wat is er nou Wolfs.' Vroeg ze oprecht. 'Práten, weet je nog?' Wolfs keek haar zuchtend aan en trots glimlachte ze. Ze vond het altijd leuk om zijn eigen woorden terug te kaatsten.
'Het is goed met je.' Vond hij en ze lachte. 'Ik ga even naar de wc.' Deelde hij mee terwijl hij opstond.
Fleur bracht het drinken en twee menukaarten terwijl ze op de stoel van haar vader ging zitten.
'Is er iets met hem?'
'Ik heb geen idee.' Zei Eva terwijl ze een slok van haar chocomel nam.
'Hij vraagt me echt al de hele dag of ik oké ben. Is er iets waarom ik niet in orde zou zijn?'
'Ik weet het echt niet Fleur.' Schudde Eva haar hoofd.
'De saté is trouwens héél lekker.' Zei Fleur toen Eva haar blik op de simpele menukaart wierp.
'Dan neem ik die.' Glimlachte ze. 'En je vader de mosselen.'
'Weet hij dat zelf ook al?' lachend stond Fleur op en ze nam de kaarten weer in haar handen. Eva glimlachte.
'Daar komt 'ie vanzelf wel achter.'