Dromenvanger

~ 90 ~

Doelloos roerde ze met het lepeltje in het hete glas thee. Ze zat al minuten opgekruld op de houtenstoel aan de grote tafel in de keuken. Het was midden in de nacht, waarschijnlijk liep het al tegen de ochtend aan. Maar ze kon niet meer slapen. Het hele gedoe en alle vragen van Fleur had haar aan het denken gezet. En ze kon daar niet meer mee stoppen. Misschien had haar jongste huisgenoot ook wel gelijk. Het was helemaal niet leuk om alleen te zijn. Hoewel ze het goed kon, ze was immers niet beter gewend, wílde ze ook niet alleen zijn. Maar eigenlijk voelde ze zich ook helemaal niet zo alleen, en dat kwam door haar collega. Ze hadden ieder wel hun eigen leven maar ze delen zoveel samen waardoor ze zich helemaal niet alleen of eenzaam voelde.
Ze schrok op van de zware voetstappen die ineens de trap afkwamen en verbaast keek ze toe hoe haar partner gapend de keuken binnen kwam lopen. 'Hé Eef.' Wolfs was net zo verbaast als dat zij was. 'Kan je ook niet slapen?' Eva schudde haar hoofd en ze glimlachte flauw.
'Jij ook niet?' Vroeg ze, ook al had hij het antwoord al gegeven.
'Nee.' Verzuchtte Wolfs. Hij dook in de koelkast en pakte er een flesje bier uit. Daarna ging hij tegenover zijn huisgenoot aan tafel zitten en hij hief het flesje naar haar op. Eva glimlachte naar hem. 'Waarom kan je niet slapen?' Vroeg hij en ze haalde haar schouders op.
'Waarom kan jíj niet slapen?' Vroeg ze hem en ook hij haalde zijn schouders op. Daarna lachten ze tegelijkertijd. 'Naja, met z'n tweeën is leuker dan alleen.' zei Eva en Wolfs knikte.
'Precies.' Daarna viel het stil.
In de stilte bekeken ze elkaar stiekem. Hoewel, zo stiekem was het misschien niet aangezien ze het van elkaar wisten. Toch keek de een steeds weg als de anders op keek. Alsof het een spelletje was. 'Heb je weer gedroomd?' Doorbrak Wolfs de lange stilte. Het was een vraag waar hij het antwoord al op wist, hij zag het aan haar. Zoals verwacht knikte Eva. 'Wil je er over praten?' Vroeg hij door en hierop schudde Eva haar hoofd.
'Het komt gewoon..' ze stopte met praten en ze bedacht zich nog een keer voordat ze verder sprak. 'Fleur. Met haar vragen en plannen..' ze glimlachte verontschuldigend en Wolfs glimlachte terug. 'Ik blijf er maar over nadenken..' zei ze eerlijk. 'Maar eigenlijk hoeft het voor mij niet zo nodig.' Zei ze eerlijk en het viel weer even stil. 'Maar misschien ook wel. Ik weet het eigenlijk niet.' ze zuchtte diep om haar eigen verwarde gedachten.
'Wat niet?' Vroeg Wolfs nieuwsgierig, hopend op meer duidelijkheid. Hij had namelijk geen idee waar Eva het precies over had.
'Gewoon.' Eva haalde haar schouders langzaam op. 'Ik weet het niet.' herhaalde ze. 'Ik ben moe.' Verontschuldigde ze zich daarna. Ze dacht de hele nacht al zoveel na dat ze niet eens meer wist waar ze over na dacht. 'Ik ga weer proberen te slapen.' Besloot ze. Ze stond op en nam het glas mee.
'Slaap lekker Eef.' Glimlachte Wolfs naar haar en ze glimlachte dankbaar terug.
'Jij ook Wolfs.'