Dromenvanger

~ 87 ~

Hoewel hij de deur die avond ervoor niet was uit geweest, was hij wel degene die een kater had. Naar zijn mening was zijn huisgenoot veel te vrolijk en hij wilde absoluut niet weten waardoor dat kwam. Of door wie. 'Goedemorgen.' Zei Eva vrolijk toen ze de keuken binnen kwam.
'Hoi.' Bromde Wolfs terwijl hij het gebakken eitje op zijn brood smeet.
'Kater?' Lachte ze en kort keek hij haar aan. De blik in zijn ogen vertelde haar meer dan genoeg.
'Moet ik iets voor je maken?' vroeg hij om beleefd te zijn maar ze schudde haar hoofd.
'Nee hoor.' ze was al in de koelkast gedoken waarna ze voor zichzelf een schaaltje yoghurt maakte. 'Ben jij nog uit geweest?' Vroeg ze toen ze bij hem aan tafel schoof en hij schudde zijn hoofd. 'Heb je hier in je eentje zitten zuipen?' Vroeg Eva door en wederom vertelde zijn blik haar meer dan genoeg. 'Oké.' Was het enige wat ze er nog over zei en er viel een stilte. Wolfs was degene die de stilte doorbrak toen ze allebei hun ontbijt op hadden.
'Is Fleur nog niet wakker?'
'Geen idee. Die heeft niet hier geslapen.' Zei Eva luchtig en ze stond op om de afwas te gaan doen.
'Pardon?' Serieus keek Wolfs naar haar en Eva haalde haar schouders op. 'Hoe bedoel je ze heeft niet hier geslapen?'
'Jij weet precies wat ik bedoel.' Eva probeerde serieus te blijven maar eigenlijk moest ze lachen. Hij ook altijd met zijn overdreven bezorgdheid.
'Ik dacht dat jullie samen gingen? Had je niet op haar kunnen letten dan?' Vroeg Wolfs boos.
'Wolfs.' In een ruk had Eva zich naar hem toe gedraaid en ze probeerde net zo boos terug te kijken naar haar partner als dat hij naar haar deed. 'Ik ben níet haar moeder en ik ben ook niet haar oppas.' Maakte ze hem duidelijk. 'Daarbij, Fleur is een volwassen vrouw, geen meisje van vijftien die voor het eerst in haar leven uit ging.' Wolfs wilde er tegen in gaan maar Eva was hem voor. 'Dít is precies wat zij jou vroeg om niet te doen, toen ze hier kwam wonen. Als je zo door gaat Wolfs, dan raak je haar misschien wel kwijt.' Eva wist niet precies waarom ze dat laatste zei. Het ergste wat kon gebeuren was dat Fleur niet meer hier wilde wonen, veel erger dan dat zou het niet zijn. Ze zag hoe ze hem kwetste met haar woorden en ze besefte zich dat dát misschien wel hetgeen was wat ze hiermee had willen bereiken.
Ze maakte zich klaar voor een woedende uitbrander van haar huisgenoot, maar die kwam niet.
'Denk je echt?' Vroeg hij zachtjes en bijna hulpzoekend keek hij haar aan.
'Nee.' Zei Eva eerlijk. 'Sorry, dat had ik niet moeten zeggen.' Hij knikte. 'Maar bemoei je niet zo met haar, ze kan heel goed haar eigen keuzes maken en voor zichzelf zorgen Wolfs. Daar is ze oud en wijs genoeg voor.'
'Ja.' Knikte Wolfs en in stilte nam hij een slok van zijn versgeperste sinaasappelsap. 'En jij dan?' vroeg hij en vragend keek Eva hem aan.
'Wat ik?'
'Moest jij niet met iemand mee?' Vroeg hij schaamteloos. Eva voelde haar wangen rood kleuren en snel draaide ze zich van hem vandaan.
'Welnee.' Reageerde ze zo nonchalant mogelijk voordat ze verder ging met de afwas.