Dromenvanger

~ 102 ~

Zijn stem galmde door de ruimte en direct zat ze rechtop. 'Hier!' riep ze zo hard als ze kon terwijl ze tegen de stalen deur aan bonsde.
'Eva!' riep hij toen hij haar hoorde, maar geen idee had waar haar geluid vandaan kwam.
'Hier! In een oven!' haar handen deden pijn van het bonzen en voor ze het wist werd de deur omhoog geschoven.
'Eef!' opgelucht dat hij haar had gevonden trok hij haar overeind maar ze stribbelde tegen. Ze had helemaal geen hulp nodig en ze probeerde haar arm los te trekken uit zijn sterke greep.
'Laat me los,' hoe sterk zij ook was, hij was altijd sterker.
'Ik was godverdomme doodongerust Eva.' Hij trok haar dicht tegen zich aan en sloeg zijn armen stevig om haar heen.
'Ik ben oké.' Stelde ze hem gerust en ze glimlachte. Haar handen rustte tegen zijn borst aan en even bleven ze zo staan.
'Ben je echt oké?' vroeg hij toen hij haar langzaam losliet en ze elkaar aankeken. Ze knikte.
'Ja.'
'Heeft hij je iets gedaan?' vroeg hij bezorgd maar gehaast door en ze schudde haar hoofd.
'Nee. Ik ben in orde, echt.' Beloofde ze hem. Haar hoofd had hij tussen zijn handen geklemd en enigszins gerustgesteld keek hij haar aan.
'Oké.' Knikte hij. Hij kuste haar opgelucht waarna hij haar ineens woedend aankeek. 'Waarom heb jij mij verdomme niet verteld over Fleur en Luca?' ze trok haar hoofd uit zijn handen en draaide zich van hem vandaan. 'Eva!' riep hij kwaad en hij beende achter haar aan.
'Het spijt me oké!' riep ze hem toe maar daar nam hij geen genoegen mee.
'Hoe heb je dit voor mij kunnen verzwijgen?!' kwaad liep hij haar voorbij.
'Als ik jou zou inlichten zou Fleur met een lading pillen in d'r koffer gepakt worden op Singapore.'
'Pillen!?' zijn ogen spuwde vuur toen hij zich naar haar omdraaide. 'Daar staat daar de doodstraf op!'
'Precies!' gilde ze.
'Precies? Precies wát Eva?! Dit gaat verdomme om míjn dochter!'
'Denk je dat Fleur mij niets kan schelen?!' ze stapte op hem af en kwaad gaf ze hem een duw tegen zijn borst aan. 'Denk je dat echt?! Verdomme Wolfs. Ik geef net zoveel om haar als jij doet! Daarom heb ik álles gedaan wat ze zeiden! Ik heb me niet verzet en ik heb dat geld afgegeven!' riep ze, net zo woest als dat hij was. Hij trok de deur van de auto open en smeet zijn kogelvrij vest naar binnen.
'Weet Luca dat?! Hebben ze hem tegen gehouden dan!?'
'Ik weet het niet!' nog altijd woest stapte hij de auto in en ze gaf een klap op de motorkap. 'Ik heb alles gedaan wat ik kon Wolfs!'
'Is Fleur veilig dan!? Dankjewel voor je fantastische hulp Eva.' Snauwde hij. Met een harde klap trok hij de autodeur dicht en hij reed zijn vriendin bijna omver toen hij weg scheurde. Zuchtend keek ze hem na en hulpeloos wreef ze door haar pony.
'Zak.' Mompelde ze woest.