Dromenvanger

~ 24 ~

Na Eva haar mental breakdown van een dag was alles vrijwel direct weer als vanouds geworden. Het gesprekje dat ze met Wolfs had gehad had haar zeker geholpen, en misschien ook wel enorm opgelucht. Hij had haar niet voor gek verklaard en hij was niet voor haar weggelopen. Hij had haar geholpen er weer bovenop te komen en ze hadden er niet meer over gesproken. Eva was vooral opgelucht dat ze hem niet had gekwetst, want dat was nooit haar bedoeling geweest.
Ze betrapte zichzelf erop dat ze een grote grijns op haar gezicht had. Ze voelde het al de hele dag maar ze kon het niet verhelpen. Continu dacht ze terug aan afgelopen nacht, ze kon de beelden die door haar hoofd flitste maar niet loslaten.
Het had zo echt gevoeld, zijn adem die op haar huid blies. Zijn lippen die haar overal kuste. Zijn grote warme handen die langs elk plekje op haar lichaam had gegleden.
Ze schrok op uit haar gedachten toen ze de voordeur open hoorde gaan. 'Eef, ik ben het!' riep zijn vertrouwde stem en gelijk daarna kwam hij de trap af met de boodschappentassen in zijn handen. 'Kan ik zo iets te eten voor je maken? Ik ga wat eten met Fleur.' Vroeg hij terwijl hij de boodschappen een plekje in de keuken gaf.
'Neuh hoor.' Eva zette de laatste schone vaat in de kast en zo nonchalant mogelijk hing ze tegen het het aanrecht aan.
'Zeker? Het is zo gebeurd hoor.' Hij wist dat hij voor haar alleen niet uitgebreid hoefde te koken, dus het was zo gebeurd. En daarbij wilde hij het graag voor haar doen. Zelfs als ze wél een zevengangen menu had gewild, dan had hij dat ook voor haar klaargemaakt.
'Ik bestel wel pizza.' Zei Eva serieus en verbaast keek Wolfs op.
'Pizza?'
'Ja pizza.' Knikte Eva nog steeds serieus.
'Je eet nooit pizza.' Vragend keek hij haar aan en opnieuw knikte zijn huisgenoot.
'Precies.'
'Oké.' Lachte hij en hij liet het maar voor wat het was. 'Of ga je anders met me mee?' Zo beleefd mogelijk weigerde Eva.
'De volgende keer weer.' Beloofde ze.
'Dat zei je de vorige keer ook.' Knipoogde Wolfs. Eva glimlachte bescheiden.
'Ga jij nou maar fijn met je dochter eten. Je ziet haar al zo weinig.' Ze wilde niet in de weg staan. 'We gaan van de week wel wat drinken, als ze aan het werk is.' Bedacht ze en Wolfs knikte.
'Doen we.' Glimlachte hij. Hij ruimde de plastic tassen weg en Eva besloot haar pizza alvast te bestellen. Ze had trek en eigenlijk geen zin om nog lang te moeten wachten.
'Veel plezier, doe haar de groetjes.'
'Dankjewel. Tot vanavond.'
'Nou, morgen.' verbeterde Eva hem serieus. Ze ging absoluut niet wachten totdat hij eens thuis zou komen, want ze wist dat het nog wel eens laat kon worden. Grijnzend legde hij zijn hand op haar schouder en hij gaf haar een kneepje.
'Tot morgen.' Knikte hij en hij was weg. Glimlachend keek Eva hem na, terwijl ze zijn hand nog voelde branden op haar schouder.