Dromenvanger

~ 138 ~

Hij trok de deken over haar half naakte lichaam en ze drukte haar rug tegen zijn borst aan. Nagenietend van vanavond streelde ze over zijn arm die om haar heen lag geslagen.
Deze dag was zo ontzettend onvoorspelbaar geweest maar ze had het niet beter kunnen bedenken. Ze had de minuten, en zelfs de seconde naar het einde van haar leven afgeteld toen hij ineens was verschenen. Ze had de moed al opgegeven toen hij haar was komen redden. Hoe had ze ook ooit de moed op kunnen geven, ze had kunnen weten dat hij haar zou vinden.
Zijn warme hand streelde ineens over haar arm, glimlachend draaide ze zich om in zijn armen en glimlachend keek hij haar aan. 'Kan je niet slapen?' vroeg hij schor en ze schudde haar hoofd. 'Hoe komt het?' in plaats van antwoord te geven met woorden kuste ze hem. Net zoals ze de hele avond al honderden keren hadden gedaan. En nog steeds voelde het net zo goed als hun aller eerste kus. Direct gleed zijn hand onder de deken over haar naakte lichaam en dat voelde zo vertrouwd. Alsof hij nooit anders had gedaan. Ze glimlachte en liet haar vingers door zijn grijzige lokken glijden.
'Wat nu?' wilde ze weten.
'Nu kan je opnieuw proberen te slapen?' fluisterde hij tegen haar lippen. Hij zoende haar opnieuw en minuten lang lieten ze zichzelf gaan. Zijn tong streelde langs die van haar en ze kreunde goedkeurend toen zijn handen hun weg naar haar borsten weer vonden.
'Dat bedoelde ik niet.' Fluisterde ze toen zijn lippen afdwaalde naar haar nek. Eerder die avond had hij veel te snel haar gevoeligste plekje ontdekt en daar maakte hij maar al te graag gebruik van. Ze kreunde en liet haar handen over zijn warme borst glijden. 'Wolfs.' Probeerde ze serieus toen hij haar op haar rug duwde en zichzelf bovenop haar rolde.
'Ja?' vroeg hij onschuldig en lachend sloeg ze haar armen om zijn nek.
'Geef antwoord alsjeblieft.' Ze moest weten hoe ze verder zouden gaan, anders kon ze zichzelf niet nog een keer verliezen.
'Op wat Eef?'
'Hoe het nu verder moet?'
'Geen idee. Wat we willen denk ik?' hij liet zich terug op zijn rug vallen in bed en ze kroop tegen hem aan. 'Jij bent nog met Frank.' Liet hij haar herinneren aan de man die ze nu min of meer bedroog, en eigenlijk schaamde ze zich dood voor het feit dat dat haar veel te weinig kon schelen.
'Ik ben niet meer met Frank.' Verdedigde zichzelf.
'Gelukkig.' Glimlachte hij en hij zoende haar opnieuw. 'Dan kunnen we dit elke avond herhalen.' Grijnsde hij en ze lachte.
'Ja.' Bevestigde ze.
'En elke ochtend, en elke middag.' Droomde hij met een grote grijns. Lachend gaf ze hem een duwtje.
'Jij bent wel heel wat van plan.' In een flits had hij haar bovenop zich getrokken en lachend gaf ze een gilletje. Zijn handen dwaalde over haar blote rug en hij grijnsde.
'Reken maar.'