Dromenvanger

~ 91 ~

'Mag het nou weer even serieus?' had hij gevraagd en ze had het geprobeerd, maar de foto's die ze met haar mobieltje had gemaakt zorgde ervoor dat ze haar lach niet kon in houden. Ze zag nog steeds voor zich hoe haar partner in het water was gevallen eerder die middag.
Hoofdschuddend keek hij het stel tegen over hem aan. 'Eén keer is leuk, twee keer is ook nog grappig, maar..' begon hij serieus maar zijn dochter kapte hem af.
'Maar de derde keer is om te gillen.' Lachte ze hard. 'Laat nog eens zien Eva.'
'Kijk, hier gaat 'ie nog eens.' Lachte ze terwijl ze weer van voor af gaan aan de reeks foto's begon.
'Dat hoofd van pap.' De twee lagen nog net zo erg in een deuk als tien minuten geleden, misschien lachte ze nog wel harder. Zijn dochter wees naar de foto en knikte enthousiast. 'Die is ook goed! Oh die moet je me doorsturen!'
Ze knikte, terwijl haar bovenlichaam half over de tafel gebogen lag van het lachen.
'Niks daarvan.' In een flits had hij zich over de tafel gebogen en het mobieltje uit haar handen getrokken.
'Hé.' Zei ze verontwaardigd.
'Jij krijgt helemaal niks doorgestuurd Fleur.' Zei hij serieus.
'Flauw hoor.' vond zijn dochter. Ze probeerde een korte seconde net zo verontwaardigd te kijken maar haar lach brak al snel weer door.
'Heel flauw Floris.' Knikte zij en ze trok haar telefoon terug. Even overwoog ze nog een keer met zijn dochter de foto's te bekijken maar ze bedacht zich al snel toen ze zijn gezicht zag. Het was wel goed geweest zo. Ze legde haar mobiel aan de kant en haar partner begon weer over de zaak, alsof ze nooit gestoord waren door zijn dochter.

Het gegiechel de rest van de avond negeerde hij maar gewoon, er op reageren had totaal geen zin en eigenlijk vond hij het veel te leuk om zijn twee meisjes zo samen te zien lachen. Zij probeerde wel serieus in gesprek te blijven met hem, maar het gegrinnik van zijn dochter bracht haar af en toe uit haar concentratie. 'Ik ga.' Besloot zijn dochter uiteindelijk. Nog steeds lachend om de foto's die door haar gedachten spookte stond ze op. 'Tot vanavond.' Met een kus op zijn wang zei ze hem gedag voordat ze weg liep.
'Laat je even weten waar je zit?' zei hij haar nog, maar daar kwam geen reactie op. Hij was haar tot aan de trap achterna gelopen en keek haar nog even na. Gniffelend stond ze op en liep naar hem toe terwijl hij zich om draaide. Toen ze voor hem stond boog ze naar hem toe, ze moest iets op haar tenen gaan staan om zijn lippen te kunnen bereiken. Glimlachend kuste ze hem en hij sloeg zijn arm om haar middel zodat hij haar dichter tegen zich aan kon trekken. Ze legde haar handen te rusten tegen zijn borst aan en kuste hem nogmaals, met dezelfde grote glimlach als net. 'Stop met lachen.' Schudde hij quasi serieus zijn hoofd. Hij kon er niet meer serieus om zijn, wat kon het hem nou eigenlijk schelen dat ze hem uitgelachen hadden. Hij kon het wel hebben, haar stralende glimlach was hem nou eenmaal zoveel veel meer waard.