Dromenvanger

~ 131 ~

Toen ze na een uitgebreide douche in de keuken kwam stond hij te koken. Blijkbaar hadden ze hem alweer vrijgelaten en uiteraard stond hij dan te koken, dat kon ook niet anders. Hij schonk voor zichzelf een glas whisky in en bood haar chocolademelk aan, iets waar ze geen nee tegen zou zeggen. Hij bood haar ook nog iets te eten aan, maar dat ging vrijwel langs haar heen. 'Zat je echt al in het vliegtuig?' wilde ze weten. Hij zette het pak aan de kant en nam de glazen in zijn handen. Langzaam stapte hij op haar af terwijl ze hem vragend en bijna hoopvol aankeek.
'Geloof me Eef, jou achterlaten is het moeilijkste dat ik ooit gedaan heb.'
Niet wetend hoe ze hier precies op moest reageren bleef ze hem recht aankijken, terwijl ze van haar rechterbeen op haar linkerbeen leunde en weer terug. Ze voelde het bloed naar haar wangen stijgen en een kleine glimlach sierde rond zijn lippen. Hij knipoogde en ze voelde zich warm worden van binnen. Hij vertelde dat zijn paspoort was ingenomen en dat hij het land niet uit kon. Ze glimlachte breed en stiekem opgelucht en hij gaf haar haar glas. 'Al had ik m'n paspoort wel gehad.' zei hij simpel en vragend keek ze hem aan.
'Wat dan?' vroeg ze waarna ze een slok nam.
'Dan niks. Dan was ik ook niet weggegaan.' Zijn ogen twinkelde en ze werd er bijna verlegen van.
'Meen je dat?' wilde ze voor de zekerheid weten.
'Ja.' Knikte hij eerlijk en oprecht. Haar glimlach werd weer groot en ze straalde bijna. Hij stapte iets dichter naar haar toe en bijna geschrokken bleef ze stilstaan.
'Ik kan je niet in de steek laten.' Zei hij serieus terwijl hij ietwat luchtig zijn schouders ophaalde. 'Ik ga niet weg Eef, ik kan het niet. Al zou ik het willen.' Met lichtrode wangen keek ze hem aan en ze glimlachte. Hij knikte, hij meende wat hij zei. Zijn hand streelde vanaf haar pols richting haar schouder en alsof het automatisch ging zette zij een stap dichter naar hem toe.
'Ik ben blij dat je blijft.' Zei ze eerlijk en haar stem klonk bijna schor.
'Ik ook.' Glimlachte hij en zachtjes kneep hij in haar schouder. Langzaam gleed zijn hand door naar haar nek en hij trok haar hoofd iets dichter naar de zijne toe. Voorzichtig boog hij naar voren en hij merkte hoe ze iets op haar tenen ging staan. Langzaam sloot hij zijn lippen om de hare en na een korte maar intense kus lieten hij haar weer los.
'Het waren lange dagen..' was zij de eerste die weer wat zei. Haar ogen nog steeds stralend en een tevreden glimlach op haar gezicht. 'Ik ga slapen.' Deelde ze mee waarna ze zich omdraaide en naar boven liep.