VARLIĞIMI HİSSET

ÖLDÜR BENİ...

☆ Ve İşte o An... Yine bir YIKILIŞ ve Yine bir HAYAL KIRIKLIĞI... HAYATIN HER ZAMAN Kİ... TOKADIYDI BU BANA...

Umut insanı hayata bağlayan en önemli şeydi. Tam da umutlanmıştım yüzüm gülmeye başlamışken yine o tokat yine çaresizlik. Mina ile kapının ağzında kala kalmıştık. Araf önümüzde. Bulut ise arkamda kolumu kopartacak şekilde tutuyordu. Gözündeki öfke korkumu daha da arttırırken çaresizce duruyordum.

"Araf... Kızı al odaya kilitle"Bulut gözlerini gözlerimden ayırmadan Araf'a seslenmişti. Bu hali her zaman ki gibi ürkütücüydü. Gözleriyle beni resmen öldürmüştü."Tamam"diyerek onaylarken Araf. Bense korkuyla araya girdim.

"Yapma ne olur. Bırak o gitsin"diye yalvarmaya başladım. Bulut daha da çok öfkelenerek kolumu sıkmaya devam etti.

"Kapa çeneni. Sakın tek kelime dahi etme"sesi buz gibiydi. Sözleri ise bıçak gibiydi her zaman beni parçalamaya yetiyordu. Mina bir adım öne gelerek Bulut'un karşısında dikildi.

"Dokunma ona. Bırak ya canını acıtıyorsun. Ne biçim adamsın sen ya zevk mi alıyorsun. Pislik herif"Mina beni savunmaya çalışıyordu ama Bulut'un nasıl biri olduğunu bilmiyordu. Ona zarar vermesine izin veremezdim. Bulut sinirle Araf'a baktı."Araf götür şunu"diye yeniledi. Araf Mina'nın yanına gelerek kolundan tutup çekiştirmeye başladı.

"Ya bıraksana. Sana diyorum köpek kafalı. Beyin yoksunu duymuyor musun beni?"Mina kendine özgü küfür ederken kurtulmaya çalışıyordu. Ama Araf Mina'nın kolunu sıkı sıkı tutuyordu.

"Senin o ağzını dikicem az kaldı. Şimdi yürü"Araf çekiştirmeye devam ederken. Mina hala direniyordu. Ama Araf onu merdivenlere kadar getirmişti bile.

"Bırak diyorum sana. Ya bırak..."Araf Mina'yı yukarı doğru çıkarırken sesler artık gelmiyordu...

Bulut aniden beni çekiştirerek bodrum katına doğru sürükledi. Hayır ya oraya tekrar giremem ben. Tüm gücümle engel olmaya çalışsam da Bulut'a gücüm yetmiyordu. Çaresizce peşinden sürükleniyordum. Bulut bodrumdaki odanın kapısı açıp beni içeri doğru fırlattı. Yere sert bir şekilde düşerken Bulut üzerime doğru geliyordu.

"Demek beni kandırcaktın. Polise gidip ihbar edicektiniz. Sen... beni Aptal mı sanıyorsun?"diye bağırdı o kadar sertti ki sesi odayı çınlatıyordu. Bu kadar öfkelenmesi içimdeki korkuyu daha da artırıyordu.

"Özür dilerim... Ne olur bırak"Bulut öylesine öfkeliydi ki bu sefer kolumdan tutup duvar'a fırlattı beni. Sırtımın acısıyka inlerken Bulut yanıma gelip çenemi sıkarken ona bakmam için başımı yukarı dogru kaldırdı.

"Kimden başlayayım senden mi? Yoksa Arkadaşından mı? İlk kim ölsün ha... Söyle..."Hayır Ne olur Mina'ya zarar vermesin. Bulut hala çenemi sıkarken zar zor konuşmaya başladım

"Yapma..."sesimi kaybetmiş gibiydim ancak 'yapma' diyebilmiştim. Bulut çenemi sert bir şekilde bırakırken yere düşmüştüm.

"Seni alırken sana ne demiştim... Burdan ancak ölün çıkar. Bu evde belki de birinin ölme vakti gelmiştir..." Bulut arkasına dönüp gidicekken ayağından tuttum ve gözyaşlarımı dindirmeye çalışırken ayaklarına iyice kapandım.

"Yalvarırım Mina'ya zarar verme... Bana istediğini yap ama onu rahat bırak"diye gözyaşlarım içinde söylemeye çalıştım. Bulut ayağını tutan elimi sert bir şekilde çekip yanıma diz çöktü.