VARLIĞIMI HİSSET

Birlikte Yanıcaz

*  *  *  *

    Gözlerimi açmak ve uyanmak istemiyorum. Biliyorum ki o yanımda. Biliyorum... Çünkü nefesini hissediyorum. Söylemesi zor ama onun yanında huzurlu uyumak benim için anlam veremiyecek kadar tuhaftı. Ama biran önce kalkmalıyım. Başım sanki sert bir şeyin üzerinde ama bir yandan da rahat. Gözlerimi açtığımda onun göğsünde yattığımı fark edince hemen kalmak istemedim... Uyanmadan kalkmam lazım. O yüzden yavaş bir şekilde kafamı kaldırdım ama gözüm ona takıldı. Uyuyor... Ve uyuyan her insan gibi masum görünüyor. İnanması zor ama uyurken o sert bakan gözleri korkutucu hallerinden eser yoktu. O nasıl biri... Bazen kalpsiz hatta pisliğin teki gibi olabiliyor... Ama Bazen de öyle bir an oluyor ki. Kalbim onun bir sözüne bile yerinden çıkacakmış gibi oluyor. Ben sevgi nedir bilmiyorum ama. Bu onun gibi birşey olamaz. Hem acıyı hem de sevgiyi bir arada yaşatamaz. Kalbimin hızlı çarpmasına neden oluyor. Ayrıca canımı da yakıyor. Hala kendimi engel olamazken ona bakmaya devam ediyordum.

"Yüzüme biraz daha bakarsan eskiyecek..."

Gözlerini açarak bana baktığında şok oldum. Hemen yataktan kalkmak isterken az kalsın yere düşüyordum ama Bulut son anda beni belimden tutarak kendine doğru çekti. Şu an vücudumun yarısı Bulut'un üstündeydi.

"Bu kadar heyecan yapman normal mi?

Biliyorum... Gözlerini benden alamaman çok normal. İçinden ne kadar yakışıklı diye geçirmedim diyemezsin.

Öyle değil mi?"

Yüzümün kızardığına eminim. Ben hala onun yüzüne bu kadar yakınken o ise gayet rahat bir şekilde bana bakmaya devam ediyordu.

"H- hayır... Ben bakmıyordum sana"diye saçma bir şekilde yalan söylerken. Bulut dikkatini iyice bana verince bir an gerildim.

"Hiç fark ettin mi?

Yalan söylüyemiyorsun..."ne kadar salağım inanmıcağını biliyordum. Sürekli kendimi rezil ediyorum. Bulut'un eli hala belimdeydi. Ve şu an oldukça rahatsız bir durumdaydık.

"K-kalkabilir miyim?"sesim oldukça kısık çıkmıştı. Mesafemiz bu kadar yakınken deli gibi atan kalbimi duymaması imkansızdı. O yüzden biran önce uzaklaşmak istedim.

"Bilmem...

Biraz düşünmeme izin ver"dediğinde halinden oldukça memnundu. Keyif alıyor gibiydi. Ben bu durumdan kurtulmak isterken. O gayet rahat ve sakindi.

"Lütfen... Kalkmak istiyorum"diye ısrar ettim.

"Neden?"

"Ç-çünkü ben... a-acıktım..."başka ne söylüyebilirdim ki... Aklıma ilk geleni söylerken Bulut belimdeki elini çekince rahatladım. Ve hemen ayağı kalktım.

"Tamam... Mutfak orda...

Bu arada çayım açık olsun"Bulut sözlerini bitirir bitirmez. Nerdeyse koşarak mutfağa doğru gittim. Eminim arkamdan gülmüştür. Hala yüzüm yanıyordu. Elimle yüzümü yellerken rahatlamaya çalıştım.

Az önce olanları unutmak istercesine kahvaltı hazırlamak için kolları sıvadım. Dolapta oldukça çokça malzeme vardı. O yüzden önce çayı koymakla başladım. Daha sonra masaya güzelce kahvaltılıkları indirirken şekerin olmadığını fark ettim. Dolapları kontrol ederken en üst çekmecede olduğunu görünce uzanmaya çalıştım. Ama bir türlü yetişemedim. Hala almak için uğraşırken bir el elimin üstüne gelince irkildim.