VARLIĞIMI HİSSET

Dost

 

☆☆☆

       "Alya..."

Biri adımı haykırıyordu. Ve bu ses tanıdık geliyordu. Odam da boş boş otururken bu ses... beni meraklandırmıştı. Sessizce odamdan dışarı çıktım. Bulut'un evde olduğunu biliyordum. Açıkçası onu görmek istemiyordum. Dün akşam olanlar çok tuhaftı. O bana sarılmıştı... Dışardaki ses tekrar bağırmaya başladı.

"Alya... Nerdesin..."

Hemen aşağıya indim. Balkonun kapısını yaklaştığımda onu görmemle yerimde kala kaldım . Mina buradaydı... Beni bulmuş. Yalnız Araf sinirle Mina'nın kolunu sıkıyordu.

"Sana beni takip etmemeni söylemiştim. Canını yakarım demiştim..."Araf Mina'nın canını yakıyordu. Mina Araf'tan kurtulmak için çabalıyordu. Neler oluyor burda bu gerçek miydi? Yoksa ben hayal mı görüyorum.

Ya bırak. Alya burda biliyorum. Ya neden gostermiyorsunuz onu bana"inanmıyorum bu gerçekten Mina. Benim için gelmiş. Ama nasıl burayı buldu anlamıyorum. Gözleriyle etrafı tarıyordu. Beni bulmak için nasıl hayatını tehlikeye atar anlamıyorum.

"Araf..."Bulut Araf'a seslenerek yanına doğru ilerledi.

"Sen... Alya'nın sevgilisi değil misin? O nerde burda değil mi?"Bulut cevap vermek yerine sinirle Araf'a baktı. Ama Araf hala Mina'yı öldürecekmiş gibi bakıyordu.

"Ne oluyor burda Araf?"Bulut sinirliydi ama ben çok mutluydum Mina'yı görmek beni çok mutlu ediyordu. Daha fazla yerimde durmak yerine bahçeden dışarı çıktım.

"Mina..."

Mina'nın beni görmesiyle gözleri ışıl ışıl olmuştu. Bulut bana kötü kötü bakarken. Mina Araf'ın elinden bir çırpıda kurtulup koşarak yanıma doğru geldi. Ve sımsıkı sarılmaya başladık. Hasret... özlem... hepsi bir aradaydı. Ben kardeşim denilecek kadar yakın olan arkadaşımı görmek bana huzur vermişti. Gözyaşlarımı tutamıyorum. Bu cehennemde bana ilaç gibi gelmişti.

"Buldum seni Alya"diyerek daha da sıkılaştırdı boynumdaki kolunu ışte şimdi bir ışık gibi birden aydınlandı hayatım."Seni çok özledim"dediğinde onunda benim gibi ağladığını fark ettim. İnanmıyorum Mina gerçekten burda ve bana sarılıyor yalnızlığımın içine bir güneş gibi doğmuştu resmen.

"Mina..."ağlamaktan konuşamıyorum onu çok özlemiştim.

"Ağlama Alya. Yanındayım ben. Artık ayrılmıcaz"

"Sana çok ihtiyacım var..."Mina'dan ayrılmak istemiyordum. Sadece onun şefkatine dostluğuna ihtiyacım var. Ne olur ayrılmayalım bu böyle sonsuza kadar sürsün. Yeniden karanlığa düşmek istemiyorum.

"Benimde sana... Bir daha ayrılmayalım ne olur "böyle sonsuza  kadar durabilirim. Mina yanımdaydı. Ve bu inanılmıcak kadar gerçekti.

"Lütfen bu bir rüya olmasın. Allah'ım lütfen"nefes alıcak bir yer bir nefes bulmuştum. Lütfen Allah'ım bu bozulmasın. Sonsuza kadar sürsün.

"Değil... gerçek ben arkadaşımı buldum. Ailemi buldum"

"Ben çok mutluyum..."Mutluyum ama uzun sürmücek bunu biliyorum. Ama yine de mucizelere inanmak beni umutlandırıyordu. Her güzel şey uzun sürer miydi peki...

•••

Bulut Mina'nın içeri gelmesine izin vermişti. Salonda karşılıklı bir şekilde oturup gözlerimizin içine bakıyorduk. İkimizde çok mutluyduk. Araf ve Bulut yanımızda yoktu. O yüzden rahat bir şekilde konuşabiliyorduk.